| Blue Train Bike Club |
Zaanstreek/Waterland |
| Verslagen ronde van Noord-Holland: |
|
| Alternatieve ronde van Noord-Holland op zondag 28 april 2021 |
In 2021 is de officiële ronde van Noord-Holland afgelast vanwege Corona
Idee is opgevat om dan de ronde op een zondag met alleen onze ploeg te rijden. Aanvankelijk was er veel enthousiasme, maar uiteindelijk bleven er slechts 5 renners over. Alhoewel we altijd om 8 uur 's ochtends met deze ronde starten, is het nu voor velen te vroeg. Bovendien hebben een aantal geen zin om 160 km te rijden
Uiteindelijk starten FrankS, FrankC, Gerard, MartinVr en Bob om 8 uur bij de kerk. Het is mooi weer en er is weinig wind. We volgen de route naar Heemskerk en Egmond aan den Hoef. Daar rijden we rechtdoor naar Bergen en rijden de oude route door de duinen. Na 50 km arriveren we in Schoorl.
Daar nuttigen we koffie en appeltaart.
Met een mooi tempo zetten we onze tocht voort over de Westfriese omringdrijk naar Schagen en vervolgens slechten we de lus bij Kolhorn
Dan stevenen we af op Medemblik waar we bij het kasteel meegenomen proviand opeten.
Er is ook een groep langslapers. Die zijn om 9 uur vertrokken richting Enkhuizen en er is afgesproken om elkaar om 12 uur in Medemblik te treffen.
En inderdaad komt een grote groep blauwe mannen richting het kasteel.
Na de gezamenlijke pauze rijdt de hele groep richting Hoorn en vervolgens richting Oostzaan. We rijden met z'n allen het Twiske in en gaan richting de haven. Een goede gewoonte is om na de ronde van Noord-Holland de finish te vieren met de nodige biertjes.
Buiten op het terras wordt het ene blad flesjes na het andere besteld. Al snel moet de uitbater overgaan op de speciale biertjes. De mannen hebben er weinig moeite mee.
Al met al kunnen we terugkijken op een mooie dag. De langslapers hebben ruim 130 km gereden.
Naar boven
|
|
|
| Ronde van Noord-Holland op zaterdag 21 april 2018 |
Vandaag staat de jaarlijkse thuistoertocht op het programma: de ronde van Noord-Holland.
Starten en finishen bij sporthal Oostzaan. Vorige week konden we al in de voorspellingen
zien dat het een mooie dag zou worden. Gelukkig komt het uit en deze editie zal zeker
qua weer als een van de allermooiste de boeken in gaan
 Om kwart voor acht rijd ik met Aline naar de sporthal waar het al een drukte van belang is. Diverse
blauwe heren en dames zijn bezig om hun startattributen te verzamelen. Ik schrijf me in voor
de 160 km en pin de € 21,50. Voor degenen die cash willen betalen, blijkt het een onhandig
bedrag, want al snel is het wisselgeld op.
Van de bluetrainleden zijn de meesten aanwezig.
Afwezig: HansT start later voor de 110 km; HansD staat in zijn winkel; Wijb is in Brazilië; Dirk heeft
andere verplichtingen; Johan en Richard zijn nog bezig met hun aanloop naar het nieuwe seizoen
en Henk is waarschijnlijk de materiële pech van woensdag nog niet te boven. Door een onverwachte
manoevre van een meerijder moest hij uitwijken waardoor Piet met zijn voorwiel in zijn derailleur
terecht kwam.  Henk bleef overeind met een paar kapotte spaken in zijn achterwiel, maar Piet ging tegen
de grond, gelukkig in het gras, en kwam boven op zijn hoofd en ribbenkast terecht. Gelukkig viel
het, op een paar gekneusde ribben na, mee. Zijn helm en voorwiel waren total-loss.
Piet is met vintage helm, nieuw voorwiel en wat pijnstillers voor zijn ribben toch weer present.
Verder zijn er behoorlijk wat meerijders, waar ik niet allemaal de naam van ken.
 Even na achten gaan zowel de dames (110 km) als heren (plus Kimberly) op pad. Bij het noordeinde moeten
we echter al weer wachten, want Piet is zijn overtollige kleding aan het wegbrengen en zijn zonnebril halen.
Het zal te wijten zijn aan de post-traumatische stress en ieder wacht geduldig.
De rit naar Alkmaar verloopt rustig en voorspoedig. De groep blijft netjes bij elkaar en er wordt
niet gejaagd. In Alkmaar krijgen we de eerste stempel, drank, krentenbollen en mueslirepen.
Als iedereen weer fietsvaardig is, gaan we op weg naar Kolhorn. Jan neemt kort na Alkmaar afscheid
van ons, want hij zit in een revalidatiefase en rijdt daarom de 110 km.
Iets voorbij Bergen rijden we een
bocht door met veel steentjes op de weg. Ik hoor een harde knal en merk onmiddellijk dat mijn
voorband plat is. Ik kan gelukkig overeind blijven. MartinV onderzoekt de voorband en trekt
al snel de conclusie dat doorrijden op deze buitenband niet mogelijk is. Er zit namelijk een behoorlijk
gat in. Provisorisch wordt de band gerepareerd met een stuk van het doosje waar de binnenband in zat.
Daan stelt voor om met mij naar Bergen te rijden, want hij weet daar een fietsenwinkel te vinden. De rest
vervolgt zijn weg naar Kolhorn. Na een stukje terugfietsen komen we bij de plaatselijke fietsenwinkel van Bergen.
Ik koop een (dure) nieuwe buitenband. Nadat Daan en ik die om mijn voorwiel hebben gemarteld, gaan we
opnieuw op weg naar Kolhorn. We besluiten de "oude" route via Schoorl naar Schoorldam te nemen. Daar pakken
we de 2018 route weer op en zoeken gelijk een mooi ploegje uit om achteraan te rijden.  De mannen hebben er zin in en ondanks de tegenwind gaat de snelheid omhoog tot dik boven de dertig.
Er rijdt een renner mee die wel erg makkelijk rijdt. Ik hoor dat het ene Sinkeldam is. Ik heb de naam nog nooit
gehoord. Blijkt dat het de regerend Nederlands wegkampioen is. Af en toe geeft hij gas en kijkt dan verbaasd
achterom dat niemand kan volgen. Goh, wat gek.
In Kolhorn zien Daan en ik de blauwe ploeg op een terras zitten. De duidelijk verraste ploeg heeft net koffie
en de niet-te-vermijden appeltaart op. We sluiten weer bij de trein aan en gaan onmiddellijk op weg naar Medemblik.
Door een openstaande brug komen we weer achter de ploeg Sinkeldam. Een aantal blauwe mannen kunnen bij de
demarrerende kampioen aansluiten.  Ik mis net de boot en samen met een medestrijder rijd ik kop-over-kop op
gepaste afstand naar Medemblik. De tegenwind en het slechte asfalt zorgen dat de spieren beginnen te kraken.
Bij het kasteeltje van Medemblik groeperen we weer en komen op adem. We hebben nu het plezierige vooruitzicht
dat we de rest van de rit voornamelijk wind mee hebben.
Het volgende doel is de ijsbaan van Hoorn. We trotseren de steentjes van Twisk en arriveren zonder problemen in Hoorn.
De laatste etappe naar Oostzaan is voornamelijk bekend terrein. Daan en ik nemen het initiatief en rijden
opnieuw achter een paar renners aan die lekker doortrappen. Af en toe moeten we ook stukje op kop rijden en merken we
dat het beste er af is. Op karakter blijven we de ploeg voor en finishen als eerste in Oostzaan. Daar treffen we
de dames en HansT die al gearriveerd zijn.
In het zonnetje onder het genot van het nodige vocht wordt de tocht geëvalueerd. De conclusie is eensluidend: dit was
een uitzonderlijk mooie versie van de ronde.
Het was nog lang onrustig bij de sporthal...
Bob
Alle foto's kun je hier bekijken
Naar boven
|
|
|
| Zaterdag 18 april 2015 |
De ploeg is druk met de voorbereiding voor de tocht in september, dus met de ronde
van Noord-Holland moet gefietst worden. De meesten starten om 8 uur met de grote
ploeg. Ik geeft er de voorkeur aan om vroeg te beginnen en daardoor niet in de
drukte verzeild te raken. De jonge blom van Jan wordt deze dag 40 en hij wil vroeg
weer thuis zijn voor de voorbereidingen van de feestelijkheden. Dus Jan belde mij
op met het voorstel om 7 uur te starten. Dat leek me een mooi plan
Om 7 uur arriveer ik bij de sporthal, waar Jan al ongeduldig staat te wachten. Ik
besluit het stempelen dan maar over te slaan en meteen te vertrekken. Het is
prachtig weer met een strak blauwe lucht en nog weinig wind. Wel is het verrekte
koud, het ijs staat op de auto's en de bruggetjes voorbij de Stationsstraat. Het
is dus oppassen geblazen. Gelukkig hebben we allebei arm- en beenstukken en overschoenen.
Tot onze verbazing zien we dwazen in korte broek en korte mouwtjes.
Jan heeft er zin in en begint gelijk met een strak tempo. Ik merk gelijk dat ik
de afgelopen week niet voldoende rust genomen heb en voel mijn benen behoorlijk. Al snel ga
ik i.p.v. naast, achter Jan rijden.
 De weg is nog uitgestorven, we zien nauwelijks fietsers en in rap tempo passeren we Heemskerk,
Castricum en Egmond. Kruisingen waar je normaal door de stoplichten enkele minuten kwijt raakt,
kunnen we zonder problemen diagonaal oversteken. Richting Alkmaar beginnen we de wind tegen te voelen
en rijden we om 8.16 uur langs de fotografen van Sportplaat. Ook in Alkmaar is het nog rustig en gaan
we richting Schoorldam. Mijn benen beginnen wat los te komen, zodat ik met Jan kan afwisselen.
Op de hoge West-Friese omringdijk hebben we wind tegen en besluiten achter 2 jonge honden te blijven.
Die fietsen al kletsend toch nog met 34 km/u tegen de wind in. Al slingerend rijden we om Schagen
heen. Na een rotonde verlies ik even de aansluiting, omdat de heren steeds venijnig aanzetten.
Uit alle macht probeer ik het gat weer dicht te rijden, maar de benen laten het niet toe.
Gelukkig draaien we niet lang daarna naar rechts voor de lus bij Kolhorn en hebben we
weer even wind mee. Via dit mooie stukje Noord-Holland bereiken we de volgende stempelpost
in Kolhorn en besluit ik dat het tijd is voor de eerste van de meegenomen krentenbollen met
kaas. Als ik de helft op heb en bezig ben mijn rugzak weer dicht te doen, hoor ik Jan
al weer "kom op" roepen. Haastig prop ik de krentenbol naar binnen en half stikkend probeer
ik hem weg te spoelen met limonade uit mijn bidon.
 Op weg naar Medemblik rijden we 2 andere fietsers achterop en Jan stelt voor om in een treintje
te gaan rijden. De twee kijken wat argwanend naar onze Pinarello's, maar besluiten om mee te
doen. Jan zet weer de toon met zo'n 34 km/u met schuin wind tegen. De beide mannen kunnen
tijdens hun beurt op kop net aan de 30 houden om na twintig meter al weer af te geven. Gniffelend
zitten Jan en ik achter het ploeterende tweetal. Als we de A7 passeren en het tempo nog ietsje
opschroeven laten ze ons gaan. Met pijn in de benen arriveer ik achter Jan in Medemblik. Bij het kasteel
krijgt Jan een stempel en gaan we op weg voor de etappe naar Hoorn. Het ergste leed is dan geleden,
want we draaien langzaam in zuidelijke richting en hebben wind mee.
Dat is een stuk comfortabeler en met bijna 40 op de teller koersen we door West-Friesland. In Medemblik
stond het gemiddelde op 30,5 maar dat loopt snel op. Dit tempo verteren mijn benen goed en dit voorspelt
een makkelijke laatste 40 kilometer. Maar dan worden we ingehaald door een mannetje of 20 in lichtblauwe
shirts. Jan twijfelt geen seconde en gaat er achteraan. Er zit niks ander op dan mee te doen.
Wat volgt is datgene waar ik het meeste hekel aan heb: Dik over de 40 scheuren we achterin de groep richting Hoorn,
waarbij we regelmatig hard in de remmen moeten knijpen, een paar knaken rubber op het asfalt achterlatend, om dan
vervolgens weer uit alle macht tempo te maken. We mijden fietspaden en steken kruisingen over waarbij ik
links en rechts auto's op mij af zie stuiven. Het loopt allemaal goed af. Met een waas voor hun ogen
missen de mannen de afslag naar de schaatsbaan. Jan en ik zien dat gelukkig wel op tijd en met de
spijkerbanden onder maken we een rondje over de schaatsbaan.
 Tijd voor mijn tweede krentenbol, maar ook nu is Jan weer vertrokken voor ik de spullen opgeborgen heb.
Gelukkig raakt Jan even aan de praat met 2 jonge dames en haalt ze over om bij ons uit de wind te rijden.
De dames zijn enthousiast en dat bewijst maar weer eens dat een ouwe kop goed gecamoufleerd wordt door een helm
en een zonnebril. Als ik mijn krentenbol op heb, rijden we met wind mee richting Bobeldijk. Ik ben blij dat
we nu niemand voor ons hebben en geef gas. De dames blijven gedesillusioneerd achter. Richting Averhorn
passeren we een enorm peloton van de Beemster fietsvereniging. Langzaam komen we weer op bekend terrein
en op de lange Neckerweg hebben we weer een meerijder. Hij neemt geen kop over, maar aan het einde van
de weg houden Jan en ik even onze benen stil, zodat hij geen andere keuze heeft dan op kop te gaan.
Het tempo zakt snel weg, waarop Jan met zijn meedogenloze versnellingen de kop weer over neemt. Mijn
benen staan in brand en we zijn weer met z'n tweeen.
 Voorbij Purmerend krijgen we gezelschap van 2 strandfietsers. Met hun enorme fietsen rijden ze
een indrukwekkend tempo. We vinden het wel best en rijden relaxed achter de 2 mannen aan en
arriveren om 12 uur met gemiddelde van 32,1 km/u bij de sporthal. Als Jan zijn tegeltje haalt,
haal ik de eerste biertjes. Op het terras kijken de mensen ons wat vreemd aan en begrijpen
niet dat je "halverwege" aan het bier gaat. Aan onze tafelgenoten leggen we uit dat we
alle 160 kilometers al gehad hebben. Jan gaat naar huis en ik complimenteer hem nogmaals met
zijn fenomenale rit en ga naar huis, douchen en boodschappen doen, om daarna weer terug te keren
bij de sporthal. Pas 10 voor 2 zie ik de eerste Blue trainer verschijnen. Het is HansT, die
met zijn zoon de 110 kilometer heeft gereden. Tien over 2 verschijnt het blauwe mannenpeloton.
Net op het moment dat ik een foto van ze wil nemen, parkeert een busje pontificaal voor mijn neus.
Weer 10 minuten later komen Karin en Aline binnen van hun 160 kilometer, een uitstekende prestatie.
  Met de hele club nemen we plaats op het zonnige terras voor de sporthal en de nodige bladen met
vocht worden gestaag aangevoerd. In de groep is verrassend ook de jas MartinG na lange tijd
weer eens van de partij. Rond kwart voor drie zien we Koos met zijn zoon binnenkomen. Zoonlief
springt monter van zijn fiets, maar Koos kost het meer moeite en kijkt wat verdwaasd rond.
Als we een biertje omhoog houden, komt hij reflexmatig onze kant op en na een paar slokken
komt hij weer bij zijn positieven. Ook dit jaar zijn onze trouwste supporters, Gre en Piet, weer aanwezig. Als de sterke verhalen uitgewisseld zijn en we redelijk
afgetankt zijn, gaat een ieder weer huiswaarts. Dit was weer een ronde van Noord-Holland om in te
lijsten.
Bob
Alle foto's kun je hier bekijken
Naar boven
|
|
|
| Zaterdag 19 april 2014 |
 Het is zaterdag 19 apri 2014. De 42ste Ronde van Noord-Holland wordt gereden.
Dit jaar valt dat samen met De Amstel Gold Race. De blauwe mannen kiezen er
massaal voor om de Ronde van Noord-Holland te rijden. Alleen MartinT en
Marga zakken af naar het zuiden.
Om 07.45 uur verzamelen zowel de heren als de dames van de Bluetrain zich voor
de sporthal van Oostzaan. 08.00 uur vertrekken de dames: Karin, Ineke Els en
Aline voor de 110 KM. De afspraak is dat we er een gezellige dag van maken.
Lekker rustig fietsen en hier en daar even opsteken voor een bakkie koffie met
wat lekkers. En een gezellige dag wordt het. We genieten van het landschap met  bollenvelden die al volledig in de bloei staan, lammetjes die in de wei huppelen
en de weidevogels die veelvuldig van zich laten horen. Ook de weergoden zijn ons
gunstig gezind. Het had wat warmer mogen zijn. Maar wie gaat daar over klagen
als het droog blijft en de wind nog meevalt.
Als we de kluft oprijden langs de snelweg richting Wormer scheuren de mannen ons
al voorbij. Zij zijn kennelijk wederom niet van plan rustig aan te doen!!
Onze eerste stempelpost is in Alkmaar. In de sporthal wordt snel een stempeltje
gehaald en dan door naar het eerst volgende leuke tentje om koffie te drinken.
Dat wordt mogelijk wat moeilijk omdat er weinig tot niets tussen Alkmaar en Hoorn
zit. We besluiten het winkelcentrum in Alkmaar op te zoeken en aldaar een bak koffie
te drinken. We vinden een banketbakker die ook koffie serveert. Aldaar nuttigen
wij een heerlijke bak koffie met appeltaart.
 Dan vervolgen wij onze weg richting Hoorn. We ervaren nu toch wel enige wind tegen.
Echt last hebben wij er gelukkig niet van. Mede dankzij Karin, die in zeer goede doen
is en ons met gemak uit de wind houdt. In Hoorn aangekomen zitten de mannen ons alweer
op de hielen zij stempelen gelijk met ons hun kaarten. Ook Koos en René treffen wij
daar, net als vorig jaar. De mannen nemen niet de moeite om een stop te maken wij
natuurlijk wel. Na de koffie of thee stappen wij weer op de fiets voor het laatste
stukje naar huis. De rit loopt voorspoedig niemand heeft het zwaar. We fietsen vanaf
Hoorn dan ook voornamelijk voor de wind.
Fris komen wij aan bij de sporthal Oostzaan. Aldaar worden wij verwelkomd door onze mannen
en direct worden de biertjes in onze handen geduwd. Het weer is inmiddels zo goed van
temperatuur dat wij toch lekker buiten kunnen zitten. Ook Piet en Gre komen weer langs.
Zij zijn ieder jaar van de partij en laten ook nu niet verstek gaan.
Al met al weer een geslaagde dag.
Aline
Alle foto's kun je hier bekijken
Naar boven
|
|
|
| Zaterdag 20 april 2013 |
De ronde van NH door het damesploeg(je)
Afgesproken 08.00 uur te verzamelen voor de sporthal. Dit was
mij even ontgaan en dus was ik rustig naar binnen om mij in te
schrijven. Ondertussen staan er 3 dames buiten op mij te
wachten.  Net als ik naar buiten loop komen Karin en Hannie eraan om
zich in te schrijven, want het wachten duurde wat lang. Ik
loop vlug naar Els van H zodat zij zich ook in kan schrijven.
Na het inschrijven klaar om te starten. Els komt er achter dat
haar bidons thuis nog op het aanrecht staan. Dus zij spurt
naar huis om deze op te halen. Uiteindelijk vertrekken wij een
half uurtje later dan gepland.
We gaan 110 km fietsen, omdat er dit jaar nog vrijwel niet is
gefietst. Er staat een stevige noordooster wind dus we starten
lekker rustig aan om vooral niet afgepeigerd terug te komen.
We fietsen voorspoedig naar Alkmaar waar wij een bakkie koffie
en appeltaart nuttigen. De ambiance is wat ons betreft een
stuk minder gezellig dan de gebruikelijke stop in Schoorl.
Als wij aan de koffie zitten komt Martin T binnen lopen. Hij
heeft de taak alle kaarten van de mannen af te laten
stempelen, en iedereen vandaag uit de wind te houden, zo
meldt hij.
 Na de koffie buigen wij af richting Hoorn. We hebben de wind
nu pal tegen. We wisselen regelmatig van kop, om ons
gemiddelde enigszins vast te houden. Dit kost Hannie en Els
toch ietwat te veel energie waarna Karin en ik om de beurten
de kop nemen. Niet om op te scheppen, maar dit gaat ons goed
af. We hebben geen last van verzuring en kunnen lekker blijven
ronddraaien. Zonder problemen komen wij aan in Hoorn. Als wij
naar binnen lopen komen wij JohanJ met zijn zoon tegen.
Zoonlief staat te trillen van de kou. Manhaftig weigert hij
mijn regenjack. Ik hoop dat hij daar geen spijt van heeft
gekregen. Wanneer wij daar aan een bakkie thee zitten zien wij
Koos en René aankomen om af te stempelen. Zij melden
lekker te fietsen samen. Onderweg zijn zij Daan Martin G en
Henk tegengekomen. Koos en René gaan gelijk weer door
want zij hebben geen behoefte aan extra vocht buiten de bidon
om.
 Na de thee vertrekken wij richting Midden Beemster. Dit
loopt als een zonnetje. Vanaf nu alles voor de wind. Alsof het
verder vanzelf gaat. Lekker peddelend doen wij de laatste
stempelplaats aan om door te stomen naar de sporthal in
Oostzaan. Koos staat hier al op ons te wachten en samen laten
wij ons het eerste biertje vast goed smaken. 3 Kwartier na ons
komen de eerste mannen van de Bluetrain groep binnen:
Martin T, Bob en Ron J. De laatste heeft even een kwartiertje
nodig om weer voldoende lucht te hebben om terug te praten.
Spoedig daarna volgt de rest. Het bier stroomt weer ruim, maar
dat is dan ook welverdiend. Benieuwd wie morgen weer present
is bij de kerk!
We kijken terug op een prachtige dag fietsen, wat veel wind en
misschien iets te koud maar heerlijk zonnig.
Aline
Naar boven
|
|
|
|
|
|
| Editie 2010 |
 |
|
| Zaterdag 26 april 2008 |
 We hebben afgesproken om 8 uur te vertrekken. Met hoe velen
we zullen zijn zal dan wel blijken. Even voor 8 uur bestaat
het groepje uit 9 renners, onder wie; Gerard (terug van
weggeweest), Dirk (even in het land), Bob (altijd op tijd),
Daan (voor de tegenwind), Dicky (om te laten zien hoe goed
hij in de groep kan rijden), Henk (omdat hij gratis mee mag
rijden), Martin (voor de lange adem), Willem V. (wil maar
sterker worden) en Piet (die eindelijk eens NIET moet werken).
Hé waar is RonJ, die belde gisteren nog dat hij met
ons mee zou gaan....! "Hij zal wel weer eerder vertrokken zijn
met Martin de V en Jan. Die willen toch altijd alleen rijden",
wordt uit de groep geroepen. Het groepje van 9 is enthousiast.
Het weer ziet er goed uit, een graadje of 14 bij de start en
de verwachting van zonnig weer maakt de mannen goed gemutst.
Dit jaar zal het niet regenen en dat is voor deze ronde al
een unicum. 
De rondeorganisatie heeft het zich dit jaar wederom
veroorloofd de nodige wijzigingen in de route aan te brengen
en zo komt het dat we plotseling door het mooie Wormer
pedalerende allerlei kuilen, gaten, scheuren en
dichtgestraatte PTT gaten moeten omzeilen om niet ten val te
komen. Al met al komen we achterlangs Akersloot even voorbij
Castricum weer op de oude bekende route terecht. Hier zijn de
wegen wat breder en rechter en kan de snelheid weer naar een
acceptabel BTBC niveau. M.a.w. met minstens 15 kilometer per
uur snelheidsverschil over smalle fietspaden rammen en
daarmee de schrik van menige zondags– cq.
gelegenheidsfietser al dan niet met mandje of routekaart
voorop het stuur, de stuipen op het lijf jagend, de ronde
binnen de 5 uur rijtijd af weten te leggen. Na 50 kilometer
staat het spul in Schoorl onder aan de klimduin voor een
koppie koffie. Piet stapt met knikkende knieën van zijn
rijwiel. Hij is geheel ontdaan van de scheldwoorden die hij
onderweg heeft moeten incasseren. 
Een groot deel van de gelegenheidswielrijders die zich de
pleuris schrokken van de voorbijdenderende Blauwe Trein,
brulden uit pure doodsangst een lelijk woord, echter door het
grote snelheidsverschil en het gebrek aan reactiesnelheid
maakte het er naar dat al het lelijks slechts de laatste
wagon van de Blauwe Trein bereikte en daar zat nou net onze
Piet in. Na wat bemoedigende woordjes van Henk en Daan, een
belletje met slachtofferhulp alsmede een collecte voor wat
extra koekjes die heimelijk met slagroom en al in zijn
shirtje werden gestopt, brachten Piet weer langzaam tot
zichzelf en konden wij de tocht weer voortzetten. 
Traditiegetrouw is het na Schoorl 'Ieder voor zich' en Henk
laat het er niet bij. Direct klimt hij in de pedalen en weg
is hij. Martin sluit snel achter hem aan en bij het
verkeerslicht bij Schoorldam weet ook de rest van de ploeg
weer aan te sluiten. De wind komt uit het zuidwesten en is
matig. Met dit windje in de flank weet de Blauwe Trein er een
aardig gangetje in te zetten en vindt aansluiting bij een
pelotonnetje. Al snel nemen de in Blauw geklede renners het
initiatief in dit peloton over en gaat de snelheid tot ruim
boven de 40 kilometer per uur. Onverminderd dendert de Blauwe
Trein door richting Medemblik waar na 85 kilometer gereden te
hebben het tellertje op 34 gemiddeld staat. Onderweg zijn
echter een 3-tal BTBC-rijders de aansluiting met de groep
kwijtgeraakt, of op zijn plat Hollands gezegd, zijn ze 'er af
gereden'. Piet, Gerard en Willem komen iets later Medemblik
binnengereden. "Hoi" roept Willem, "Wij hebben het iets
rustiger aan gedaan. Het is nergens goed voor om zo hard te
rijden. "Natuurlijk".....! antwoordt Daan spontaan en lacht
luid tegen Willem. Er wordt nog wat voedsel verorbert en
voorts stapt de Blauwe Trein weer in het zadel. Martin neemt
het initiatief en brengt de groep op gang. Henk neemt
uiteindelijk over en zo rijden we met de hele groep richting
Bovenkarspel. Daar gooit Piet de knuppel in het hoenderhok en
terwijl de groep staat te wachten op het felbegeerde
stempeltje, stapt hij weer op zijn fiets. Roept "Jullie
rijden toch veel te hard" en rijdt langzaam alleen weg. 
Niet lang nadat Piet de groep heeft verlaten wordt door de
rest van de Blauwe Trein de route weer opgepakt en niet lang
daarna wordt Piet weer opgepikt. Hij kan echter de aansluiting
met de groep niet maken en moet er af. Martin laat zich nog
een maal terugzakken uit de groep om Piet op sleeptouw te
nemen en hem weer terug te brengen in de warmte van de Blauwe
Trein. Het mag echter niet baten. Het verschil in snelheid is
te groot en zeker om Piet weer naar de groep terug te brengen.
Hij haakt definitief af en krijgt bijval van Willem en Gerard.
De mannen weten de ronde samen uit te rijden. Martin weet
weer bij de groep aan te sluiten en met Daan op kop rijden we
ruim boven de 35 tegen de toegenomen wind in richting Hoorn.
Zoals gebruikelijk zijn er renners die (proberen)
aan te sluiten bij de Blauwe Trein om daarmee lekker uit de
wind mee te kunnen rijden. Er gaat er wel eens eentje
onderuit, maar dat lot is onze meerijders dit jaar bespaard
gebleven. Wel treffen wij in de omgeving van Zwaagdijk een
geheel in zwart geklede fietsheld die de Blauwe Trein uit de
wind wil rijden. Over het smalle fietspad rijdt hij gestaag
door en niemand doet ook maar enige moeite om de brave borst
te helpen of af te lossen. Bij Hoorn nemen we afscheid van
hem. Hij is moe... Niemand bedankt hem zelfs voor de gedane
moeite. 
De volgende verversingspost is bij de IJsbaan in Hoorn. Daar
blijkt dat ook Bob en Henk de trein gemist hebben en dat
Blauwe Trein nog slechts uit een schamel groepje van 4
bestaat. Daan, Dicky, Martin en Dirk volgen de pijlen
richting Bobeldijk om de tocht af te kunnen maken. Dirk doet
vanaf hier geen kopwerk meer en met drie man wisselend in de
voorhoede wordt Midden Beemster bereikt. Daar is de puf er
aardig uit en nemen de mannen even rust voor een hapje en een
slokje. Beter was om dit niet te doen en dat blijkt als zij
weer op de fiets stappen. Het gaat in het begin even moeizaam
en bij het oprijden van de dijk bij het NH-kanaal schiet bij
Martin de kramp in zijn dijbeen. De drie zien hun kans en
rijden er snel vandoor, Martin al stretschend op zijn fiets
achterlatend.
Met het voordeel van rugwind weet Martin echter in Purmerend
het groepje weer bij te halen en kan het complete kwartet de
laatste kilometers afronden. In Purmerland schiet de kramp
nogmaals bij Martin toe, maar de anderen zijn zo moegestreden
dat hij het drietal ook nu weer terug kan halen. In een mooi
groepje van 4 komen zij met een gemiddelde snelheid van 32.6
kilometer per uur en een rijtijd van 4.55uur aan de meet in
Oostzaan. Daar zitten ze, in het zonnetje uit te puffen Jan,
Ron, Erick en Martin de V. uitgebreid aan het bier. Ha...
"Wij zijn om half acht vertrokken" roept Ron "en we hebben
het in 5uur en 10 minuten gedaan". Martin merkt nog op dat
het goed afspreken is met Ron en dat het ook erg gezellig was
om met de hele groep te starten, waarna de fietsen worden
verruild voor een terrasstoel en een lekker potje bier.
Ervaringen werden uitgewisseld en na het eerste biertje
volgden er rap nog vele. In de tussentijd kwamen ook de
andere verloren wagons aan de eindstreep en deelden ook zij
mee in het feestgedruis. Kortom een mooie rit, mooi weer en
gelukkig geen pech of ongevallen. Het was formidabel.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zaterdag 21 april 2007 |
Even na 8 uur is het zo ver, we vertrekken uit Oostzaan met
8 leden van de BTBC en nemen 3 gastrijders, waarvan
één zich voorstelt als collega van Willem V. in
ons kielzog mee. De collega heeft van Willem een speciale
uitnodiging zodat hij van Willem met ons mee mag rijden.
(dat hij nog collega's heeft!) Een 2e gastrijder is Herman de
tenniskampioen en de 3e ??. Het is nog redelijk fris en een
aantal zijn blij dat zij hun overschoenen en handschoenen
hebben aangetrokken (Mietjes!). In Oostzaan begint het feest
al, de eerste en zeker niet de laatste alternatieve route.
De Haal is namelijk afgesloten i.v.m. wegwerkzaamheden en wij
worden direct via de Kerkstraat naar Zaandam gestuurd.
Rijdend langs ons clubhuis worden wij uitbundig nagezwaaid
door Sponsor Hans die aldaar zijn occasions aan het
uitstallen is. Hij roept nog wat onverstaanbaars, maar zijn
stem waait weg in de zuiging van de blauwe trein. Wij gaan er
vanuit dat het goed bedoeld is. 
Na Heemskerk volgen wij wederom een alternatieve route
vanwege wegwerkzaamheden en tot overmaat van ramp heeft de
organisatie de gore moed gehad om het mooiste stuk van deze
Ronde (de bossen bij Schoorl) uit de route te halen ten
faveure van de nieuwe startplaats "Alkmaar". Giant had er
vanaf de start behoorlijk de gang in en tot zo'n beetje
Schoorl heeft hij zijn best gedaan op kop te rijden om daarna
regelmatig voorin of op kop in de 2e waaier zijn krachten ter
beschikking van het collectief te stellen. Onze gasten (allen
wieltjespikkers) maakten het ons regelmatig erg moeilijk. Er
werd door hen nerveus en slingerend gereden, waardoor her en
der wat irritaties ontstonden. Mede veroorzaakt door de
nodige (bijna) ongevalervaringen uit het verleden werden in
de richting van de slingeraars enkele rake opmerkingen
geplaatst.
Door de drukte op de smalle wegen richting Schoorl valt de
ploeg wat uit elkaar, maar in Schoorl (na 1.48uur) drinken we
gezamenlijk een bakkie koffie met een appelpunt, aangereikt
door een lieftallige en blozende jongedame, die zich na de
nodige opmerkingen van Gerard snel uit de voeten maakt. Daan
en dr. Bob gaan apart binnen zitten, de rest durft het aan om
buiten het terrasje te pikken, maar op het moment dat de
meute wil vertrekken gaan Giant en Piet bij Daan en Bob een
2e bakkie doen. Ondanks de aanmoedigingen om alvast te gaan
rijden, de vier zouden ze wel weer snel inhalen, blijven zij  rustig tegenover het restaurant wachten.
Na Schoorl zet Willem van S. de toon door tegen de wind in
flink tempo te maken. Tot Medemblik wordt wisselend op kop
gereden en blijft het tempo hoog. Als we het viaduct over de
A7 oprijden probeert Daan er vandoor te gaan. Giant en
dr. Bob springen mee en de ploeg valt daar uit elkaar. In
Medemblik (na 3.27uur) aangekomen blijkt dat Willem van S.
moest afhaken vanwege een lekke band, maar in Medemblik
groeperen we weer. Bij het sein 'we gaan weer' rijdt dr. Bob
rustig weg en denkt vanuit zijn ooghoek te zien dat een
blauwe groep hem volgt. Na 5 minuten Heeft hij al in de gaten
dat het de blauwe trein niet is, maar desondanks rijdt hij
rustig door, in de veronderstelling dat hij wel zal worden
ingehaald. Waar hij echter geen rekening mee heeft gehouden,
is dat de groep naar hem op zoek was gegaan. Bob werd
namelijk na een paar kilometer gemist en besloten werd te
wachten. Daan reed zelfs een paar kilometer terug op zoek
naar Bob. Telefonisch werd contact nog gezocht met Bob, maar
dit leverde niet meer op dan een voicemail van Bob, maar Bob
zelf wordt niet gevonden. Uiteindelijk wordt ten einde raad
besloten door te rijden en als de Blauwe trein uiteindelijk
de controlepost in Berkhout bereikt staat Bob ze daar
doodleuk op te wachten. Wederom is er wat irritatie, maar bij  vertrek is dat weer snel vergeten.
Daan is het geslinger van de gastrijders inmiddels meer dan
zat en zet de teller gelijk tegen de veertig, hij wordt
daarbij geholpen door Giant en Willem v. S. Een aantal
renners zitten op dat moment niet op te letten, zodat zij
alles uit de kast moeten halen om weer aan te sluiten. Herman
de slingeraar kan het tempo niet aan en heeft de ronde
zelfstandig afgemaakt. Het tempo blijft hoog, maar niet
zodanig dat er meer af moeten. Redelijk gedisciplineerd rijdt
de groep naar Midden-Beemster (5.42uur). Tijdens de
stempelpauze en het oppeuzelen van de bekende koetjesreep
komen, Wijb en Dirk aanrijden. Zij rijden het laatste stuk
met ons mee. Willem van S. heeft nog wat in reserve en sleurt
de groep door Purmerend. Na Purmerland neemt Bob nog een
stukje kop en rechtsafslaand de Haal in, komt tot ieders
verbazing Dirk plotseling keihard voorbij rijden.
Willem van S. en Giant gaan meteen in de achtervolging en Bob
weet in een uiterste krachtinspanning weer aan te sluiten.
Als Martin en Willem in het Twiske weer demarreren, moet hij
toch weer een gaatje laten vallen. Gelukkig voor Bob heeft
Koos dan nog kracht over om hem weer naar de koplopers toe te
sleuren. Gelukkig waren we zo verstandig om de laatste 5 km
lekker uit te rijden, of was het nou 5 meter? Zo arriveren we
na een prachtige dag weer in het Oostzaanse.
Bij de sporthal treffen wij Ron J, Erick en Jan, die eerder
waren vertrokken (zie hieronder het relaas van Erick) en
worden traditioneel een paar biertjes genuttigd. Het gesprek
gaat al gauw over het meenemen van gasten die slingeren en
niet in een groep (waaier) kunnen rijden. De meningen zijn
uitgesproken, willen wij (redelijk) veilig blijven rijden,
dan willen wij niet meer dat onbekenden zomaar meerijden.
Onze veiligheid komt hierdoor in gevaar en komt de onderlinge
relatie niet ten goede. 
Na een biertje of wat ontstaat er op het terras wat beroering.
Kom op we moeten weg ! De winkel sluit zo !. De familie en
Blue Train Bikeclub sponsor Dral bestiert al 100 jaar een
handeltje in fietsen in Oostzaan. Ook de Blauwe Trein wil hier
even bij stil staan en heeft besloten Hans en Karin op deze
dag te feliciteren. De groep trapt richting de Kerkstraat en
stapt de winkel binnen, waar het nietsvermoedende stel de
laatste klanten de deur uit proberen te werken. Zij gaan
immers een weekeindje relaxen in een vertroeteloord. De groep
Blue Train Bikeclubleden wordt als maar groter. Een paar
kratjes bier en flessen frisdrank worden pontificaal voor de
deur gezet.
Hans en Karin worden naar buiten gelokt en Piet begint een
speech af te steken waar de vlammen vanaf slaan. Het echtpaar
is duidelijk aangeslagen en na het overhandigen van cadeaus
en een speciaal voor dit doel vervaardigd Blue Train
Bikeclubschilderij wordt een traantje weggepinkt. Het hele
drama wordt door een verslaggever van het Kompas op de
gevoelige plaat vastgelegd en Piet verkoopt (later) zijn
speech aan de man, die en passant aan Piet nog een paar
verduidelijkingsvragen stelt . Als afsluiter worden de
laatste biertjes verdeeld en laat de groep een diep ontroerde
familie Dral achter. Hans en Karin, wij wensen jullie nog
vele jaren fietsenhandel toe !.
Giant, Dr. Bob, Hushovd en VanS
Jan heeft mij gevraagd om een kort stukje te schrijven over
'onze' Ronde van Noord-Holland en ik weet wel waarom.....
Leuke stukjes over jezelf schrijven en je mede fietsmaten
MartinV, Jan en RonJ, dat laat hij
liever aan een van zijn trouwe knechten over. De vrijdagavond
voor de Ronde heb ik nog contact gehad met mijn kopman Jan
over de te volgen tactiek. Ik kreeg de opdracht met
iedere ontsnapping mee te gaan om er voor te zorgen dat het
titanengevecht tussen Martin en Jan in het voordeel van mijn
grote voorbeeld Jan zou uitpakken. Waarschijnlijk is
Ron met dezelfde opdracht uit Landsmeer vertrokken. Na dit
stukje theorie nu de praktijk, zoals die zich tussen 07.00
uur en 12.15 op die bewuste zaterdag heeft voltrokken.
Na 2 kilometer reden we op ons gemak met een kalm gangetje
tussen de 30 en 35 km per uur en bleek plotseling Martin te
ontbreken. Hij bleek zicht te hebben verstopt in een
achterblijvend pelotonnetje. Ron heeft op dat moment, zoals
een echte knecht betaamt, direct contact gezocht met zijn
kopman. Hij kreeg wat opdrachten toegeschreeuwd en ter hoogte
van de Zaanse schans resulteerde dat in een terugkeer van
Martin en een gezellig samenzijn van ons kwartet.
Ook ik kreeg mijn opdrachten, maar wat ik als superknecht niet
kon verhinderen was dat ter hoogte van Westzaan een groepje
bekende jongens van de schaatsbaan ons voorbij snelden met
alle gevolgen van dien. Tot Alkmaar reden wij hierdoor
gemiddeld 35 en vanaf Schoorl naar Medemblik ging de beuk er
echt in en stond de teller constant rond de veertig. Martin
en Jan hadden zich waarschijnlijk een dag vergist, de
wedstrijd was immers een dag later op zondag, maar het
resultaat daarbij was dat wel dat wij superknechten (Ron en
ik), ons vooral bezig hielden met eigen lijfsbehoud door met
alle macht in het wiel te blijven van onze respectievelijke
kopmannen.
Iets voorbij Hoorn in een heel lief en onschuldig dorpje
gebeurde er iets wat we eigenlijk niet mogelijk hadden
gehouden. De heer MartinV kreeg kramp !!. Jan, die in eerste
instantie medelijden toonde zag hierin aanleiding om het
zeker drie minuten iets rustiger aan te doen. Daarna was het
over met de cadeautjes en gaf hij vol gas, waardoor wij
gedrieën de grootst mogelijke moeite moesten doen in het
achterwiel van Jan te kunnen blijven. Zo ging hij maar en
ramde door richting Midden–Beemster. Mijn
onoverwinnelijke kopman, mijn idool, mijn grote voorbeeld en
grote vriend Jan bleef keer op keer gas geven en gaf daarbij
een knap staaltje wielrennerij weg. Het grote drama van Martin
bleef hem parten spelen. De kramp schoot keer op keer in zijn
benen terwijl hij toch zo zijn best deed.
Midden–Beemster werd gehaald en na een overheerlijk
koetjes reepje kreeg ik het gevoel dat de rest van de Ronde
gezellig zou worden uitgereden. Dit bleek wederom een grote
vergissing en pas in Purmerland kreeg ik de gelegenheid wat
uit te trappen. Ron, die zich de gehele dag had kunnen sparen,
kreeg daar van zijn kopman de opdracht te ontsnappen om nog
wat gezichtsverlies voor het koppel te kunnen redden. Ron gaf
gas, maar zonder moeite wist jan hem uit zijn droom wakker te
schudden. Deze zinloze poging eindigde net zo snel als hij
bedacht was en Jan wist met lengtes voorsprong in Oostzaan te
arriveren. Uiteindelijk konden Martin en ik op enkele minuten
achterstand onder de ereboog door de Oostzaanse sporthal
benaderen.
Ergens onderweg hebben wij ook nog een lekke band gehad, maar
dat mag geen naam hebben. Bij de sporthal veroverden wij een
plekkie bij de tap en lieten wij ons de welverdiende biertjes
lekker smaken. Ik heb het er slechts bij é.én
gelaten, maar wat de anderen hebben gedaan......?
Erick
Naar boven
|
|
|
| Zaterdag 23 april 2005 |
Op verzoek van het bestuur van onze Blue Train Bikeclub een
verslag van mijn hand. Ik zal niet proberen het niveau van
onze gewaardeerde WillemV te evenaren, dat is immers in
accentloos Oostzaans geschreven en ik ken wat dat betreft
mijn plek als "import Oostzaner". Voor het eerst dit jaar
eens in de voorspelling een zonnige tocht, dus om 8 uur vol
goede moed, bepakt met bananen, krentenbollen en het nodige
vocht naar de sporthal getogen voor de inschrijving. Op het
parkeerterrein staan de Blue Train Ladies uit Oostzaan al
klaar voor de start met onder hen Wybrand, Johan en Gerard,
samen met voor mij nog een aantal onbekende sportievelingen.
Mijn opmerking naar Wyb of hij echt meeging met die..... ik
kon m'n zin niet eens afmaken, viel verkeerd uit. Ik wilde
dus gewoon vragen of hij de 100 ging rijden !!? Met m'n
staart tussen de benen dus maar snel naar binnen gegaan, nog
wel even de dames een fijne tocht gewenst. 5,50 euro gestort
en met de stempelkaart terug naar de start. Daar waren
inmiddels al wat bekenden gearriveerd. Dirk had wat moeite
met z'n helm (stickertje voor.. ), Daan had nog wintertijd op
z'n klok en Henk had een wat vreemd verhaal over het wel of
niet inschrijven. Met z'n zakgeld van 5 euro naar binnen,
wilde zijn 10 euro niet "stukmaken" en die 5 euro had hij
kennelijk nog nodig voor snoepjes onderweg, dus... vul het
verder zelf maar in. Henk, je zou eens moeten gaan praten met
die bestuursvoorzitter bij de Nuon ! 
Afijn, Dirk, Tinus, Giant-, Willem, Willem V, HansT, Henk,
Daan, Koos en ondergetekende waren er klaar voor en vertrokken
rond half 9 voor de 160 kilometers door het fraaie
Noord–Holland. Wat een luxe zo'n thuiswedstrijd. Jan
bleek al om 7.30 uur gestart te zijn met z'n schaatsvrienden,
Richard mocht ook mee en Bob was al om 7 uur weggegaan
vanwege de oppas thuis.
Het plan was om door te rijden tot aan Schoorl voor het
bekende bakkie. Zoals inmiddels bekend zijn we echter als
club niet zo goed in plannen maken. Een prima start, wel wat
drukte op het parcours, maar vanaf Castricum ging de Blue
Train pas echt draaien. Daarvoor was Willem V. kennelijk nog
op zoek naar de heuvels van vorige week, want hij schaarde
zich achterin en keek wat glazig door het NH landschap. Ook
had hij op besneeuwde toppen gerekend, z'n windjack wapperde
om zijn atletische lichaam, terwijl anderen met slechts een
thermootje de tocht waren begonnen. Gelukkig ontfermden Giant
en WillemS zich als een heuse waaier over Willem.
Na een goed gesprek ter hoogte van Limmen, vooral met Daan en
Dirkie over hun formule III start, was de zaak helder. Een
aantal gemotiveerde woorden en natuurlijk positieve feedback
(Homo's, eikels, kijk eens om, koop een spiegel...) bracht
een totaal andere koers op gang. Lekker waaierend togen we
naar Egmond en Bergen. Op de lange weg langs de duinen komen
we de dames tegen. Gerard was onherkenbaar en reed als een
jonge God tussen de dames, ze al opduwend (met handjes op het
stuur) in Noordelijke richting. Johan keuvelde wat over
bloemetjes en bijtjes en keek verliefd uit z'n ogen, maar
Wyb wist de groep te ontsnappen. Hij stapte van het een op
andere moment in de rijdende Blue Train en keek zelfs niet
meer achterom. Met een bevrijdende blik schaarde hij zich in
het peloton. 
Eerst stempelen in Schoorl (behalve Henk), Rabo–Bank
bruistabletje scoren, en na binnenkomst van de dames er met
een rotgang weer vandoor. Natuurlijk geen koffie, eerst nog
een stukkie door naar Medemblik. Onderweg liep de waaier
prima. Wel een wat onrustige koers, zeker door het aansluiten
van een stuk of 10 andere fietsers. Met een gemiddelde van
zo'n 35/36 via Heerhugowaard, Middenmeer en Abbekerk naar
Medemblik. Wat gebeurt er bij Noord–Scharwoude ? HansT
had bij de start contact met z'n familie en het
ontvangstcomit&eactue; zou hem daar begroeten. Hans ging met
een ongelooflijke drive naar voren en pakte de laatste
kilometers de kop, goed voor de foto. Al glunderend rijdt hij
Noord–Scharwoude centrum binnen, maar helaas geen
ontvangst. Wat hadden we het hem gegund. Al huilend wist hij
zich te herpakken en troostend zetten we hem weer in de "bus".
Op dat moment was onze berggeit Willem V. al achterop geraakt.
Het vlakke landschap kon hem niet boeien, de uitdaging was
weg, dus z'n gemiddelde ook. Het advies om onderweg de route
100 te pakken nam hij niet serieus, dus dacht hij dan maar
een hereniging in Medemblik. Vooral het laatste stuk voor
Medemblik was zwaar, tempo lag ondanks tegenwind rond de 35
en de groep viel wat uiteen. Het lukte zelfs mij af en toe
voor machinist te spelen, al ging het niet heel erg soepel.
Als een echte Blue Train rijden we Medemblik binnen. Eerst
weer stempelen (behalve Henk) en dan op zoek naar een terras
in de zon. De gebroeders Wijb en Dirk, zoals bekend een neus voor
de beste plekjes op horecagebied, zaten al breeduit in de zon.
Door hen getracteerd op een lekkere koffie met appeltaart en
slagroom, wachtend op Hans en WillemS? Niemand had
opgemerkt dat Willem eraf was gegaan. Na zo'n 10 minuten
schoof hij al briesend aan tafel. Wat was er gebeurd, hij
rijdt terug om Willem te halen, gaat dan weer vooruit en
verliest zijn beenstukken, dus weer terug en weg is de groep.
Ik vind het trouwens ongelooflijk dat hij rijdend z'n
beenstukken af kan doen, maar lullig was het wel. Opbeurend
zoals we zijn : "we stoppen alleen als je je armstukken
verliest en je hebt er toch nog 1, dus dan heb je altijd 1
warm (middelste !) been", bracht hem weer tot bedaren. Ook
Hans schuift dan gelukkig weer aan, het gaat nog prima met
hem !
Op het moment dat de broeders Wijb en Dirk de euro's op tafel gooien,
draait Willem V. het terras op. We kijken elkaar aan, is het
hem echt, jazeker. Dus snel een koffie met appelgebak (en
doggy–bag) voor Willem laten aanrukken, alsmede een
half litertje zuurstof. Na een verbale herstart brengt hij
zijn ervaringen, maar dan zitten wij alweer op de fiets. De
haas van Willem was ook zojuist het terras voorbijgereden,
dus hij kon niet achterblijven. Tegen 12 uur rijden we
Medemblik uit, richting Andijk. De straffe wind nog steeds
schuin tegen, het blijkt voor Willem en Hans iets teveel van
het goede. Ze besluiten samen de tocht te volbrengen,
verstandige keuze..... Had ik beter ook kunnen doen.
Na wat waaieren over dijkjes en binnenwegen gaan we stempelen
in de buurt van Enkhuizen (behalve Henk) en maken dan de
afspraak het gemiddelde wat te laten zakken, we reden
namelijk zo'n 38 of 39. Het zal jullie niet verbazen dat die
afspraak wel zo'n 100 meter bleef staan, immers Daantje neemt
de kop en vat mijn opmerking dat we gemakkelijk boven de 40
kunnen wel erg letterlijk op. Gevolg was dat ik al bungelend
aan het elastiek Hoorn wist te bereiken, gelukkig met hulp
van die trouwe WillemS en MartinT. Even later
sluiten we ons na Bobeldijk aan bij Giant en Koos en in een
groep van 5 rijden we achter de kanonnen naar de volgende
stempelpost in Midden–Beemster. Daar volgt een
hereniging en dus opnieuw weer een stempel (–1) gehaald.
De chocola doet wonderen, ik sta echter wel te trillen op
mijn benen. Het is echt op, gemiddeld staat op de teller op
zo'n 32 ! 
Het laatste stukkie natuurlijk samen rijden, toch ?? Eerst
gaan we een veilige alternatieve weg zoeken in plaats van de
dijk langs het NH–kanaal (behalve Martin) en even later
rijden we voorbij Purmerend alternatief rechtsaf naar
Purmerland, behalve Martin en Giant. Natuurlijk wachten we
wel op ze, toch ?? Jammer maar helaas, de Blue Train is niet
meer te stoppen en de voorste wagon (Dirk, Wyb, Daan en Henk)
rijdt als intercity door naar Oostzaan. Kort daarna volgt de
rest, moe maar voldaan bereiken we de finish op 157 kilometer,
gemiddeld ruim 31 op de teller ! Het was op dat moment kwart
over twee. Ik lever alle stempelkaarten in (behalve die van
Henk) en breng de mannen enthousiast een fantastische
herinnering, maar... ik krijg de meest vreselijke opmerkingen
en verwensingen naar mijn hoofd geslingerd, immers er was
maar 1 wens en dat was BIER ! Helaas moesten Daan en Henk naar
huis, dus met de anderen nog even lekker een plek in de zon
opgezocht en zo'n 7 rondjes bier later herenigd met Hans en
Willem V, althans lichamelijk wel, geestelijk volgde hij na
ongeveer een kwartier. Hij had zo hard gereden dat z'n fiets
het had begeven. Het titanium frame was gebroken, kennelijk
niet bestand tegen het vlakke NH landschap. Hij was zelfs niet
meer in staat zijn tegeltje op te halen, maar na wat bruisend
vocht kwam hij weer tot bewustzijn. Ook schoof Jan nog even
aan, na eerst z'n schaatsvrienden blut te hebben gedronken,
kwam hij belangstellend aanzitten. Hij was de enige met bier
uit blik en had daar meteen zo'n snelle flitsende bril bij
gekregen. Het mocht de pret niet drukken, dus pas laat in de
middag vertrokken. Ik had beloofd Willem V door de Kerkstraat
naar huis te duwen, maar dit was niet meer nodig. Geheel op
eigen kracht behaalde hij zijn huis. Hij vertelde nog wel dat
zijn vorm van de dag te maken had gehad met een inenting voor
Turkije, maar ik had beloofd dit niet verder te vertellen,
dus dat doe ik dan vanzelfsprekend ook niet !
Man van de tocht was voor mij WillemS. Ondanks zijn
eigen frustratie om ruim 25 km. alleen te moeten rijden is
hij wel weer bereid in de achterhoede mij een lift te geven.
Ik weet zeker dat hij mij over het dooie punt heeft getrokken.
Willem bedankt !!
Ik vind het trouwens jammer dat we niet met z'n allen hebben
gereden, ondanks de vele inspanningen van Giant om de groep
voor deze dag bij elkaar te krijgen. Dit kan ook anders !
Al met al zeker een fantastische tocht, lekkere
thuiswedstrijd, bekend parcours en natuurlijk prachtig mooi
weer. Ik kijk al weer uit naar de volgende, voor mijzelf de
11–steden trip op de 2e Pinksterdag.
We zien elkaar weer op de zondagmorgen, dinsdag– of
woensdagavond, of misschien wel op donderdagavond !!
PrinciPiet.
Naar boven
|
|
|
