| Blue Train Bike Club |
Zaanstreek/Waterland |
Ongevallen:
|
| Gerard rijdt zijn broer onderuit |
De geschiedschrijving noteert; zondag 14 mei 2006 (Moederdag)
en de 5 Mannen (Aart, Herman, Martin de G. & de gebroeders
Willem & Gerard V.) hebben zich bij de kerk gemeld voor de
zondagtraining. Rustig aan gaat het door de Haal Richting
Purmerland en al snel gaat het wat sneller. De Blauwe Trein
heeft het windje tegen, maar dat mag de pret niet drukken.
Met een gangetje van gemiddeld 33 km/uur gaat het langs het
Noord-Hollandschkanaal naar Graft-de Rijp. Uiteraard werd
de laatste kilometer voor de brug bij het Alkmaardermeer
gebruikt voor een tusssensprintje en op de brug worden de
punten verdeeld en uiteraard op elkaar gewacht. Nadat de
groep weer bijeen was reed het clubpie de dijk op naar
Driehuizen om vervolgens over de 'Kleine Dijk' en de
Menningerweg door te rijden naar Stompetoren. Gekomen bij
de Noordervaart ging het, via de parallelweg, rechtsaf
richting Schermerhorn.
"Mooi" riep WillemV, "We gaan bij Kipslinger een bakkie
doen !". Het groepje pakte de draad weer op en met een
gangetje van rond de 34 km/u ging het over de relatief brede
weg naar de Molendijk. De kenners van dit parkoers gaat het
nu kriebelen in de aders, de adrenaline stijgt naar ongekende
hoogte want..... Het is zaak om ter hoogte van de
Rustenburgerweg (laatste kruising voor de Molendijk) goed
gepositioneerd te zitten. Er zit weer een sprint aan te komen.
Zo ook nu..... Martin trok de groep aan en al rap lag de
snelheid boven de 40 km/u. De noorden wind kwam van de linker
zijde en was matig. Ongeveer 500 meter voor het einde werd
Martin driest voorbijgereden door Gerard met in zijn wiel
zijn 'Grote' broer Willem. Gerard lag (zoals jammer genoeg
gebruikelijk) op zijn ligstuur om zo veel mogelijk van zijn
krachten te kunnen benutten. Martin haakte bij het duo aan
en bleef op een meter of 3 achter Willem rijden.
DAN PLOTSELING.... Gekomen bij de 1e molen, stopte Gerard
ineens met trappen. Riep iets wat later bleek: "Ik stop
ermee" en kwam uit ligstand van zijn stuur. Willem, die
volslagen verrast is door deze capitulatie van zijn broer,
schoot met zijn voorwiel, aan de linkerzijde, voorbij het
achterwiel van Gerard en Gerard op zijn beurt probeerde
achterom te kijken en gaf gelijk een ruk naar links. Een
botsing tussen de twee was niet te voorkomen. Even leken de
2 fietsers één geheel. Vervolgens van elkaar
loskomend waarbij Willem's voorwiel scherp naar rechts
stuurde. Met de
zelfde gang duikelen fiets en berijder met een zware klap op
het ruwe asfalt van de Noordervaart. Willem uitte een
onverstaanbare krachtterm naar zijn broer en landde op zijn
rechter schouder, rolde nog een keertje om en bleef op de
aardbol liggen. Zijn fiets stuiterde nog even naar links,
waardoor Martin nog een scherpe bocht moest maken om het
ongelukkige rijwiel rakelings te kunnen ontwijken.
Direct werd gestopt en de nog in het lichaam aanwezige
adrenaline werd direct, op luidruchtige wijze en in
onvervalst Oostzaens, omgezet in een niet nader te herhalen
woordenvloed tussen de gebroeders. Willem bekeek zijn
verwondingen en riep "Nou mooi.... Daar gaat mijn bakkie
koffie". Het aanbod van de naar buiten gesnelde molenaar
om Willem's wonden te verzorgen wordt abrupt afgewezen en
de groep fietst gelaten terug naar Oostzaan.
Toeval bestaat niet, tenminste zo stelt het spreekwoord,
maar..... terwijl Willem, overigens onder verzorgende
begeleiding van Aart over de Kerkstraat naar huis fietst
komt hij onze kleermaker Willem v Es. tegen. Willem toont
direct zijn kledingstukken en probeert nog lollig te doen
door v Es. te vertellen dat hij de kleding reeds heeft
aangepast aan een erg hete Dolomieten Marathon die hem te
wachten zou staan. (info Enkhuizer Almanak versie 1965)
v. Es, serieus als altijd kapt het lolletje direct af,
sommeert Willem direct naar huis te gaan en zich NIET meer
in de gehavende Blue Train kleding op straat te vertonen.
"Dit kan niet!" brult v.Es. Gelijk wordt de afspraak gemaakt
voor de aanschaf van een nieuw Blauw setje en v Es.
informeert nog voorzichtig of het niet handig is om
3 setjes tegelijk te bestellen. Het was hem namelijk
opgevallen dat Willem er een gewoonte van gaat maken om af
en toe naast zijn bike te gaan liggen. v Es. herinnert
Willem nog even aan het feit dat hij een maandje of drie
geleden ook al in de Wijde Wormer op straat ging liggen bij
een ultieme poging om met een gangetje van 30, een haakse
bocht te nemen.
Na v. Es nog een opmerking plaatst over het aanschaffen van
zijwieltjes en rolbeugels en Willem in overweging geeft
skatersbescherming aan te trekken, werd het zelfs Aart te
veel. Aart kapte de preek van v. Es af, sloeg een arm om
Willem heen en geleidde hem de laatste meters naar huis, om
hem daar achter te laten in de goede zorg van Willems
echtgenote en kinderen die de mannen al aan de weg stonden
op te wachten. Terwijl Aart langzaam huiswaards rijdt zwaaien
Gerard en WillemV hem uit. Gerard en WillemV hebben tranen in de
ogen van dankbaarheid richting Aart. Aart kijkt nog eenmaal
achterom en zwaait nog een keer, waarop Willem tegen zijn
vrouw en kinderen zegt..... "Wat een liefdevolle jongen is
die Aart toch", waarna Gerard en WillemV zich met gebogen hoofden
terugtrekken in hun huis.
Na thuiskomst heeft Willem zich, onder druk van zijn
geliefde, toch nog maar gepresenteerd in het ziekenhuis.
Binnenkomend had hij zijn zwaar gehavende BlueTrain outfitje
nog aan. (v. Es was toch gek en de gaten zaten immers exact
op de goede plek. De wonden bleven zo onbedekt en in de
buitenlucht zouden de wonden eerder drogen, zo verklaarde
hij e.e.a. later!) De aanwezige verpleegster sloeg haar hand
voor haar mond op het moment dat zij Willem zag en riep:
"Ohhhh meneer wat zonde van dat mooie pakkie" Waarop Willem
zijn relaas aan de kortgerokte verpleegster deed. Al
kwebbelend werden bij Willem 15 schaafwonden geconstateerd
die op vakkundige wijze werden schoongemaakt en behandeld
met een desinfecterend spul, waarvan de reactie op zijn
gehavende huidje pijnlijker was dan het ontstaan van de
schaafplekken.
Giant
Naar boven
|
|
| WillemV |
 |
|
| Massale valpartij zondag 21 augustus 2005 (Zuid Schermer) |
Vanochtend zondag 21 augustus 2005 zijn we met
met 9 man van start gegaan voor de
zondagochtend-training. Gerard en Aart besloten
onderweg een rit naar Enkhuizen te rijden
terwijl de resterende 7 Bluetrain bikers het
rondje voltooiden via het Alkmaardermeer/
Schermerhorn/ Scharwoude/ Edam en retour
Oostzaan.  Na het Alkmaardermeer namen wij de
Zuidervaart, een mooie brede weg naar Zuid
Schermer. Met een rugwindje van kracht 2 reed
Daan op kop van de groep, Dirk zat als 2e,
gevolgd door Richard, mijn persoon, Tinus, HansD
en als laatste Henk.
Opeens gaf Daan een luide schreeuw ! Zijn
achterwiel remde plotseling af en
tegelijkertijd kwam hij ten val. Gelijk zie ik
de voor mij rijdende ploegmaten over Daan en
elkaar heen duikelen. Voor ik het in de gaten
had lag ook ik in de kluwen van gevallen
renners, waar tussen een aantal
racefietsen.
Na ik overeind was gekrabbeld overzag ik de
ravage. Daan liep kreunend in het rond, Richard
lag zwaar kreunend op zijn buik. ik zag een
hoofdwond en dicht oog. Hij was niet
aanspreekbaar, maar stond even later op om
verdwaasd rond te zwalken. Even later is hij
door ons weer tot liggen gebracht. Dirk stond
inmiddels weer, maar moest uiteindelijk weer
gaan zitten van pijn en duizeligheid. Ook Tinus
bleek een hoofdwond te hebben en klaagde over
pijn aan zijn schouder en hand. Hans zijn
bovenarm vertoonde een heuze winkelhaak. Henk
bleek mazzel te hebben gehad. Hij had als
laatste gereden en zag kans om de vallende
meute heen te rijden. Ikzelf kwam er van af met
een schaafplek op mijn linker knie.
Meteen belden wij de hulplijn 112, maar het
bleek toch lastig uit te leggen waar wij ons
precies bevonden en een omschrijving te geven
van de situatie en de ernst van de
verwondingen. na een aantal telefoontjes
verschenen er 2 ambulances en de politie ter
plaatse die de zorg voor de gewonden op zich
namen.
In het zekenhuis in Alkmaar (MCA) bleek de
ernst van de verwondingen en thuis kon de
schade aan het materiaal opgemaakt worden:
- Richard had een gebroken sleutelbeen,
kneuzingen, behoorlijke hoofdwond. Hij moest
ter observatie blijven in MCA. Zijn helm kan
hij vervangen.
- Tinus had ook een gebroken sleutelbeen,
gebroken middelbeentje in zijn linker hand en
een hoofdwond.
- Dirk liep inmiddels alweer rond en ik
begreep dat buiten kneuzingen en een
opengeschaafd shirt op de rug de lichamelijke
schade beperkt is.
- Erger was het met zijn fiets. Het frame
van zijn KOGA carbon was total loss. De
bovenbuis was geplet en zijn helm bleek aan
de achterzijde flink beschadigd, zodat ook
die vervangen diende te worden.
- Tinus had ook een gebroken sleutelbeen,
gebroken middelbeentje in zijn linker hand en
een hoofdwond.
- De overige 4 Bluetrainrenners kwamen er
vanaf met enkele schaafplekken, blauwe
plekken en het winkelhaakje in de arm van
Hans D. en de schade beperkt.
- Ook het frame van mijn Carbonfiets bleek
te zijn gescheurd, dus diende vervangen te
worden.
De oorzaak van de valpartij is uiteindelijk niet duidelijk
geworden en ook Daan kon hierover geen uitleg geven. Zijn
fiets vertoonde een verbogen snelsluiting van zijn achterwiel,
maar dat was waarschijnlijk ontstaan tijdens de valpartij.
Verder zal het giswerk zijn. Voorkomen had deze valpartij
volgens mij niet kunnen worden. Het gebeurde allemaal erg
onverwacht en we reden ontspannen achter elkaar. Hier kan je
gewoon niet op anticiperen. Het enige wat je kunt doen is er
voor te zorgen dat je altijd een helm en handschoenen draagt.
Wellicht zal door dit ongeval de deelname aan onze
pyreneeëntocht voor enkelen van ons twijfelachtig worden.
Het wordt dus afwachten en pas in september kunnen wij de
definitieve balans opmaken.
Wat nu telt............ is dat iedereen weer gezond wordt!
WillemS
Meer kleurrijke plaatjes vind je hier
Naar boven
|
|
| Zuid Schermer |
 |
|
| HansT slachtoffer van een overstekende hond |
Zondagmorgen 24 juli 2005 09:00uur. Stipt op tijd rijden we
weg bij de kerk in Oostzaan. Rijdend in mijn niet officiele
BTBC shirt van de Jan Janssen Classic gaat het rustig de Haal
uit richting Purmerland. Daar gaat het al wat harder. Ik heb
er grote zin in, want ik voel mij goed. Het trainingsrondje
rond de Beemster van vrijdagavond heeft mij kennelijk goed
gedaan. Ik rij achter in de groep. In Purmerend, langs het
Noord-Hollandskanaal, richting Neck ontstaat er een
tweedeling in de groep. Het achterste deel komt niet snel
genoeg door de hekjes van het fietspad en al gauw kijken wij
tegen een grote achterstand op de kopgroep, waarin
Jan het tempo aangeeft. Tinus neemt de kop van
het 2e ploegje en rijdt ons tot bij de kopgroep. Na de korte
inspanning rijden wij gezamenlijk door Spijkerboor.
En dan............ Wakker wordend hoor ik Piet zeggen:
"Ik ga Margreet eens bellen." Op de achtergrond hoor ik een
ziekenwagen komen............ Later wordt het mij allemaal
duidelijk, ik ben tegen een hond aan gereden die zomaar de
weg overstak. Die op dat moment werd uitgelaten, was door
zijn baas niet aangelijnd. Daan kon de hond nog net ontwijken
en ik blijkbaar niet meer en knalde vol op de hond, waardoor
ik ten val kwam. Gelukkig reden er geen Blue Train Bikers
vlak achter mij, anders was de ramp helemaal niet te overzien
geweest.
Voorbijgangers hadden de hondenbezitter al eerder
gewaarschuwd om de hond aan de lijn te houden, omdat er
regelmatig fietsers voorbij gaan. Deze waarschuwing had hij
kennelijk in de wind geslagen, met dit resultaat als triest
gevolg. De eigenaar van de hond is desondanks toch erg
aangedaan.
Ik word door alle BTBC ers en de ter plaatse gekomen
hulpverleners, met zorg omringt en uiteindelijk in een
ambulance naar het ziekenhuis Alkmaar overgebracht. Daar kom
ik pas echt bij kennis. In het ziekenhuis word ik heen en
weer geschoven van bed naar bed. Mijn Margreet is daar
inmiddels, samen met de buurvrouw, ook gearriveerd.
In het ziekenhuis schijn ik mij redelijk gedragen te hebben.
Zelfs ben ik nog overgehaald om pijnstillers te gebruiken.
Ik bleek gelukkig niets gebroken te hebben. Wel heb ik
gekneusde ribben, een lichte hersenschudding en hier en daar
wat schaafwonden. Ik moet nog 24 uurs in observatie blijven
en elke 2 uur maken ze mij wakker. Ten minste als ik sliep
want de pijn maakte het slapen mij onmogelijk.
In het ziekenhuis trof ik mijn neef. Hij werkt daar als
fysiotherapeut en vertelde mij dat er vele wielrenners in het
ziekenhuis terecht kwamen. Meestal doordat zij verkeerd
schakelen en in de derailleur van de voorganger terechtkomen.
Echt bijzonder was mijn verschijning in het ziekenhuis dan
ook niet.
Ik mag het ziekenhuis verlaten, maar mijn schoenen zijn er
niet. Dan maar plastic zakken om mijn voeten want het regent
nogal. Ik voel mij niet op mijn gemak. Het is net of ik uit
het ziekenhuis vlucht.
De helm die ik op had, kan ik weggooien. Ik ben er gelukkig
mee dat ik mijn helm droeg. Anders had het allemaal nog veel
erger af kunnen lopen. Een goede reden voor alle wielrenners
om een helm op te zetten.
Ohhh ja..... velen hebben nog contact opgenomen en hun
medeleven getoond. Jongens bedankt !!!
Hannes
Meer spectaculaire plaatjes vind je hier
Naar boven
|
|
| HansT |
 |
|
| Een verhaal om te onthouden |
Zondag 29 mei 2005 reden Richard, Koos en ondergetekende mee
met de, door Els georganiseerde, toertocht ter
nagedachtenis aan onze ,vorig jaar veel te vroeg overleden
sportvriend Jan Gerard de Boer. Naast schaatstrainer en
voorzitter van onze IJsclub was Jan Gerard een enthousiast
fietser met veel vrienden. En het was een goed plan om deze
in memorial tocht te rijden met degenen waar Jan Gerard
regelmatig fietstochten reed.
Het plan was om naar Hoorn te rijden en daar in
"De Volendammer" een kop koffie te nemen en dan via de dijk
weer richting Edam terug te gaan. De heenweg ging voorspoedig
op een lekke band na. Maar dit was zo weer gerepareerd.
Op het terras van het café was het gezellig druk want
onze groep bestond uit bijna 40 mensen ! Prachtig weer en
ondanks het droeve teken van de tocht was iedereen opgewekt.
Na 3 kwartier werd het tijd om de terugtocht te aanvaarden.
Het rijden in zo′n grote groep in een rustig
tempo(25-28 km/u) is gezellig maar natuurlijk niet zonder
gevaar. Bij restaurant de Karperput langs de IJsselmeerdijk
kregen we te maken met tegenliggers. We weten allemaal dat
daar de dijk niet erg breed is. En het passeren van
auto′s gaat maar net.
Hoe het precies gebeurde is mij niet helemaal duidelijk
(ik reed voorin), maar plotseling hoorden wij een grote klap
en toen ik omkeek lagen er een paar fietsen over elkaar en
mensen op de weg. Vooralsnog lijkt het erop dat Nico de Boer
(oud oostzaner en schrijver van fietsbelevenissen in het
blad Fiets) geschept werd door een auto doordat hij de
spiegel raakte . In zijn val sleepte hij nog 2 medefietsers
mee en het gevolg was een grote ravage en grote ontreddering
bij de andere deelnemers.
Vooral de aanblik van de wonden van Nico die buiten
bewustzijn was, bezorgde iedereen kippenvel. De ambulance
was snel ter plekke en de gewonden werden naar het ziekenhuis
gebracht. De laatste berichten die we door kregen van Els
spreken van een zware hersenschudding en kneuzingen inhet
gelaat! De helm had weer eens beschermend gewerkt. Uiterst
voorzichtig zijn de overige deelnemers naar Oostzaan
teruggereden alwaar in de kantine van ijsclub centrum nog
de gebeurtenis werd besproken. De schrik zat er stevig in.
Het leek mij goed om toch dit verhaal te doen en van mij
hoeft het niet lang op onze site te blijven staan maar het
is mij wel duidelijk dat fietsen in een groep echt niet
zonder gevaar is en ik wil er nogmaals op wijzen dat de
helm in ons geval verplicht moet worden gesteld! Daarnaast
blijkt ook dat het erg belangrijk is om in een groep bij
drukte zoveel mogelijk achter elkaar te fietsen ipv. naast
elkaar. Zeker langs de IJsselmeerdijk.
Ik hoop dat Nico en de andere (licht) gewonden weer snel
hersteld zijn en geen blijvend letsel van dit ongeval
overhouden.
Dracat (HansD)
Naar boven
|
|
|