| Blue Train Bike Club |
Zaanstreek/Waterland |
| Verslagen mountainbiken: |
|
| Zondag 30 november 2014 |
Wat een mooie dag, wat een mooie omgeving en wat een illuster gezelschap..
 Dirk, de man die nooit opgeeft maar toch nadenkt over een E-Bike; zijn
broertje Wijbrand, trots als een pauw op zijn nieuwe fiets maar die
altijd goed rijdt; Bob, die meer moeite met de heuveltjes had maar op
de vlakke gedeelten weer de
kopman was zoals elke zondag; Gerard, met de meest geavanceerde Full
Suspension die ooit gemaakt is en ook
altijd goed fietst alsof hij dit jaar 40 wordt ipv 60; Ron, de loodgieter
die zelfs op een geleende bike geen krimp gaf en bleef lachen; Ron de
Super(markt)man met een fiets uit 1992 maar voor de eerste keer geen kansen
kreeg in de eindsprint; Piet een vaste waarde die goed het overzicht
behield en de koers naar zijn hand
zette; Johan onze Rembrandt, over wie wij ons allemaal afvroegen of hij
zich wel ingespannen had,
ijzersterke conditie; Richard, met een opvallend goed optreden weer
helemaal terug en ik voorspel  dat hij de "te kloppen man" wordt in september 2015; Hans, die gewoon
alles leuk vind met z'n vrienden en daardoor extra energie krijgt en
last but not least Willem VanES, hij fietste het parcours ongeveer 2 keer
om de achterblijvers weer terug
te brengen en van hem werd een ding duidelijk: MTB is echt "zijn ding" .
Ik denk dat het wel 5, 6 jaar geleden is dat we voor het laatst op de ATB zaten, dit bleek ook wel want Dirk kon
zijn schoenen waarschijnlijk niet vinden en had dus de verkeerde bij zich (racefietsschoenen).
Nadat ook Johan en Richard zich bij ons gevoegd hadden, reden we naar de start in het bos achter de skiClub
Il Primo en daar lag meteen de gevreesde hoogste top met ook daarna de gevaarlijke afdaling. Het was voor
iedereen een lastig klusje maar zonder kleerscheuren kwamen we op een iets makkelijker gedeelte van het
parcours en na een hergroepering begon er een leuk technisch "single Track" stuk met een houten brug als klein
obstakel. Voor de Blauwe Trein was het geen probleem en wij denderden door het bos richting de duinen. Er was
tegelijkertijd een toertocht georganiseerd door Le Champion met, achteraf bleek, 550 deelnemers dus hadden
we veel fietsers op ons pad. Met een grote brul van Gerard gingen zij gehoorzaam opzij zodat we niet te lang
werden opgehouden. De route van Champion ging richting Zee dus dat was een leuke uitdaging, Beachracing!
Bij Hargen kon je het zeewater ruiken en natuurlijk zijn we het strand op gegaan en vlak langs de waterkant stoomde
de trein weer richting Bergen aan Zee. Het viel niet mee, het leek wel of het zand veranderde in stroop; de
bandenkeus bleek niet meteen de goede en alleen Wijbrand, met zijn BeachRacer, kon snelheid houden. Bij
de  strandopgang zijn we op de foto gezet door een medewerker van Le Champion, deze vrijwilliger heeft op dat punt
staan blauwbekken om meer dan 500 fietsers de weg te wijzen .Na een klein oponthoud met de fiets van Willem viel
de groep in 2 stukken en na wat "heen en weer getelefoneer" spraken we af elkaar bij de finish weer te treffen.
Waar 4 mannen: Bob, Dirk, Gerard en RonJ het fietspad volgden gingen de andere 7 blauwe mannetjes door de duinen
en daar werd het oude ATB parcours weer opgepakt. Ondertussen bereikten ons ook berichten dat 2 vrouwelijke leden
van de Blue Train waren gesignaleerd in restaurant Duinvermaak, dat maakte dat wij het laatste stuk extra hard
hebben gereden en zodoende eerder binnen waren dan de groep van 4 (behalve Bob, hij was weer de snelste).
Moe maar zeer voldaan kwamen wij het restaurant binnen en werden onder luid gejuich ontvangen door een
enthousiaste menigte.
Verrassend troffen wij daar Aline en Karin, zij waren op de racefiets vanuit Oostzaan naar Bergen gereden om met
ons de Koffie met Appeltaart te nuttigen. Na een oorverdovend verjaardagslied voor Willem smaakte het erg goed!
Ondanks dat de dames met ons mee hadden kunnen rijden waren zij vastbesloten om ook weer op de fiets terug te gaan.
Bob wierp zich op als begeleider en is ook met hen mee gereden.
Om 12.30 uur werden de fietsen weer op en in de auto's geladen voor de terugtocht.
Een zeer geslaagde invulling van een koude zondagochtend.
Mannen bedankt en Willem Hartelijk Dank voor de Koffie!!
HansD
Naar boven
|
|
|
| Zondag 14 december 2008 |
Een prachtige zondagochtend, het heeft licht gevroren en de
ondergrond is lekker hard. Het is windstil en neerslag wordt
niet verwacht. 6 in het bekende blauw geklede ATB renners
melden zich bij de Molen. Willem staat er als eerste en is
ongeduldig geworden. Hij uit het op het moment dat Martin
zich bij hem aansluit. "Wat ben je laat vandaag, Ik was al
bang dat ik alleen zou zijn". Martin stelt Willem weer gerust
en in de verte worden nog 4 in blauw gehulde mannekes gespot.
3 bij elkaar en één rijdt als een dwaas voor
het driemanschap uit. Dichterbij gekomen blijkt het Bob te
zijn die zich van
het groepje had losgemaakt. Alles verzameld zich en de
bekende begroetingen worden gemaakt. Het groepje bestaat uit
Hans D, Richard, Martin, Willem, Dirk en Bob. Willem maakt
vandaag de dienst uit en sommeert het groepje als voorafje
2 maal het rondje op de zanddijk te doen. "Hé mannen
waar is Gerard, die zou toch ook van de parij zijn" klinkt
het uit het groepje en Hans weet te melden dat Gerard met die
andere Homo's op de weg aan het rijden is en ook Daan laat om
die reden afweten.
Dit is en teken om te gaan. Bob zit al in het zadel en gaat
er als een dwaas vandoor, terwijl hij nog helemaal niet op de
hoogte is van de te rijden route. Hij zit namelijk deze winter
weer voor het eerst op de fiets met de dikke banden. Het gaat
dan ook gelijk fout hij neemt een verkeerde route en de rest
laat hem zijn eigen spoor trekken, terwijl de 5 anderen over
de dijk langs de Breek naar de zanddijk rijden. Het gaat
direct met een lekker gangetje. De grond is lekker hard.
Alleen de sporen moeten wij zien te ontwijken, want als je in
een bevroren spoor terecht komt volgt je fiets dat spoortje
feilloos terwijl de bestuurder dan vaak iets heel anders van
plan was. Opletten dus en scherp rijden. Willem neemt de kop,
gevolgd door Richard, rammen ze de zanddijk op gevolgd door
martin, Dirk en Hans. Al snel weet Martin de 2 van kop te
fietsen en met een behoorlijk tempootje worden de 2 rondjes
gereden. Hoe krijgt hij het voor elkaar. Beide rondjes in
exact de zelfde tijd. 12.47 minuten per rondje en gelijk een
mooie richttijd voor en volgende keer. Terwijl we daar op de
zanddijk bezig zijn, voegt ook onze Gerard zich bij het
cluppie. Even verslapen! Het kan gebeuren....!
Na de twee rondjes, die overigens alleen door Martin en
Willem compleet worden afgemaakt gaat het groepje via aloude
bluetrainroutes het Twiske rond. Ook hier ligt het tempo
constant hoog en met snelheden tot wel 32 kilometer per uur
gaat het over de paden. Alleen door het gras is een crime. Er
zit vorst tussen en dat trapt erg zwaar. Over het
Curianstrand wordt de 30 kilometer per uur dan ook niet
overschreden. Na de Den Ilp-zijde geheel onveilig te hebben
gemaakt worden de eilandjes bij de Haal nog even 'genomen'.
Overal liggen plassen met ijs en diepe bevroren sporen die
het de rijders erg moeilijk maken. Hans, Richard en Gerard
laten de eilandjes dan ook maar voor wat ze zijn en rijden
hier over de fietspaden.
Na het Homostrandje (waar het nu opvallend rustig was
overigens. Zal het door het weer komen?) gaat de trein op
volle snelheid door het bos en na 20 kilometer op de teller
geven Hans, Richard en Gerard aan dat het genoeg is geweest.
Zij taaien af richting hun grotten in Oostzaan terwijl het
elite kwartet nu de kans schoon ziet er nog een scheppie
bovenop te doen. Zij rijden nog 15 kilometer kris-kras door
het mooie en ooit rustige Twiske om uiteindelijk moe, maar
voldaan bij de grote brug in oostzaan afscheid van elkaar te
nemen. Tot volgende week is het wat de mannen elkaar
toeroepen en ieder gaat zijn eigen weg. Nog even de fiets
schoonspuiten bij het tankstation en ruim 2700 kalorieën
zijn als sneeuw voor de zon verdwenen.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 30 november 2008 |
Het is al weer een paar dagen geleden dat Paul de Blauwe
clubkleuren verdedigde. Oorzaak, hij heeft van grot geruild
en woont nu in Assendelft. Best een stukkie rijden vanaf
Oostzaan, vandaar dat hij zich niet vaak meer in het Twiske
toont. Dan maar eens bij Paul informeren of hij nog op de
fiets zit zo nu en dan. Natuurlijk... is het antwoord, maar
het trainingsgebied heeft hij verlegd naar de duinen bij
Heemskerk. Op de vraag of hij een zondagochtend ATBrit wilde
organiseren reageerde hij direct en enthousiast. op 30/11 kon
het al gebeuren. Paul verzorgde de route en wij hoefden
alleen maar te volgen. Een kort mailtje leverde 4
geïnteresseerden: Dirk, Richard, Gerard en Martin
accepteerden het aanbod van Paul. De rest ??? Willem v Es kon
op zondag niet vroeg opstaan, Willem V meldde zich op ludieke
wijze af en de andere BlueTrain rijders....! lezen
waarschijnlijk hun mail niet meer.  Het was zover. We moesten op tijd uit de veren. Voor ons geen
bezwaar. Om 08.15 stond Paul klaar op een industrieterreintje
in Heemskerk, van waar uit wij zouden vertrekken. Het had een
paar graadjes gevroren. het was koud, maar gelukkig waaide
het niet. Gerard belde nog net op tijd af. "Gisteren
geschaatst en op m'n bek gegaan. Nu heb ik weer een bult op
me knie" was het relaas. "Ik kan nu niet fietsen hoor, me
hele poot is stijf". Na de nodige medelij getoond te hebben
waren wij Gerard weer snel vergeten en in de Caddy en de VW
bus van Richard ging het spul naar de afgesproken plaats.
Daar aangekomen werden wij hartelijk ontvangen door Paul. Hij
had, om enig tegenwicht te kunnen bieden aan de fysieke
overmacht van BTBC racers, zijn vriend Jaap in de arm genomen.
Jaap had een speciale opdracht. Hij vertelde dat niet, maar
zijn houding en de gretigheid om voorin te fietsen verrade
genoeg. Niet dat wij daar enige last van hebben ondervonden
hoor!
Richard riep op voorhand dat we niet te hard moesten gaan.
Een grote trainingsachterstand en hard werken hadden hem
verzwakt. Zoals goede BTBC rijders betaamd trokken wij ons
hier natuurlijk niets van aan. Dan maar volgen jongen, maar
fietsen zal je.!
 Van het industrieterrein was het een paar kilometer naar het
onverharde. We reden tussen allerlei flats en ander
getimmerte door, het Heemskerkse en plotseling, op een moment
dat niemand het meer verwachtte, klonk het teken; "Hier naar
rechts, voor het hek langs!". Paul gaf zijn ATB gelijk de
sporen en met een aardig gangetje ging het door de bossages.
Dirk kon deze plotseling verandering van ondergrond en de in
zijn weg staande obstakels nog niet geheel verwerken
(oorzaak; drank van gisteravond) en reed binnen enkele
minuten pardoes frontaal tegen een overstekende boom. Maar
ach.... hij krabbelde overeind en vond weer snel de
aansluiting.
 De route slingerde door een prachtig bosgebied met
geaccidenteerd terrein, zonder bagger, maar wel met prachtige
zandpaden. Niet druk en geen verplichtt route. Smalle tracks
en bredere paden voerden ons uiteindelijk naar Johannes Hof
in Castricum, waar we ons tegoed deden aan een overheerlijk
bakkie koffie met een even zo lekker puntje appelgebak met
slagroom. Dat hadden wij wel verdiend, ha ha ha.... Na deze
pauze was het weer even wennen aan de temperatuur. Vooral de
nat bezwete blauwe outfitjes bleken behoorlijk hun
isolerend vermogen verloren te hebben en de luttele 2 graden
celsius voelde ook als zodanig aan. Dan maar weer flink op de
trappers en Paul voerde het groepje met een leuk tempootje
richting het eindpunt, waar wij, met ruim 2300 kalorietjes
lichter van de fiets stapten. Richard had zich, na al
zijn waarschuwingen vooraf, kranig geweerd. Soms hebben wij
even moeten inhouden, maar echt langzaam is het niet gegaan.
Paul, bedankt voor deze mooie rit. Zeker voor herhaling
vatbaar, misschien een volgende keer een paar kilometertjes
meer. Het zal de anderen spijten dat zij in bed zijn gebleven.
Gerard, beterschap jongen!, snel weer opknappen anders kost
het ons nog een fruitmandje ook!
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 16 november 2008 |
 Het was al lange tijd bekend dat op deze dag door de
Amsterdamse rennersclub Ulysses, i.s.m. Beekhoven-Bikes
Amsterdam een ATB wedstrijd werd georganiseerd in het Twiske.
Zie ook: de website MTB-TWISKE Binnen de BTBC was het animo
niet al te groot, maar toch.... zes en een halve Bluetrain
member (Dirk, Hans D, Hans T, Willem v S, Gerard, Martin en
Hans D's zoon Tim meldden zich op deze zondag om 12.30u bij
het clubgebouwtje van "De Breekers" aan het Luyendijkje in
Landsmeer voor deze uitdaging op ONZE EIGEN Zanddijk. Van de
temperatuur (een graadje of 10) kon het succes niet
afhankelijk zijn. Het was tenminste droog, er stond een
lekker windje en de mannen waren er klaar voor. Even
inschrijven en voor slechts €3,- mochten wij het parkoers
op om het gras te vernielen. BTBC Sponsors Wijb en
Karin meldden zich op het laatste moment nog als
fotograaf, kortom wij konden gaan.
Voor de wedstrijd maakte het groepje nog een verkenningsronde
over het uitgezette parkoers. De organisatie had zijn
uiterste beste gedaan er iets moois van te maken, dat mocht
duidelijk zijn. De hele zanddijk hing vol rood-witte linten
waartussen de bikers zich een weg moesten banen door modder,
lang gras, zandgrond, om vele bomen en struiken en over
menige heuvel of helling. De ronde mat exact 3,5 kilometer en
is middels GPS in Google vastgelegd. (zie plaatje)
Op de ATB hadden de meesten van ons dit najaar nog niet
gezeten dus was het een juiste keuze om van achter uit het
peloton te starten. De kans was dan het grootst dat je nog
iemand inhaalde en in de regel kan je vrijuit fietsen. De
start was gesitueerd op de dijk langs de breek, even voorbij
het Luyendijkje. De wedstrijd ging over 45 minuten plus
één ronde. De finish lag boven op de zanddijk,
waardoor de laatste hele ronde eigenlijk maar een halve bleek
te zijn.
 Een startschot viel niet en we gingen ook nog eens later weg
dan de aangekondigde 13.15uur, maar dat mocht de pret niet
drukken. Het hek werd weggehaald door een hoog bejaarde
regelneef in oranje hes en daar ging de meute. Willem kon
zich niet inhouden, knalde op de pedalen en probeerde, zoals
een goed Bluetrainlid zich betaamd, het hele peloton voorbij
te rammen. Later zou blijken dat hij deze overmoed zwaar
moest bekopen. Dirk knoerde in 1e instantie achter Willem
aan, maar na een vlaag van besef hield hij zich toch maar in
de staart van de groep. Martin probeerde het wiel van Dirk te
pakken, maar de maanden van wandelen, hardlopen en zwemmen
hadden de "fiets"benen geen goed gedaan en een kleine
capitulatie diende zich rap aan. Dan maar even in de rust.
Tim zwierf ergens tussen de 3 mannen over het parkoers.
Onherkenbaar als junior BTBC lid reed hij in een grijs/zwarte
DRAL pakkie (het BTBC blauw, voor wedstrijden, heeft hij nog
niet verdient natuurlijk). De Hansen en Gerard deden hun
uiterste best om de achterhoede gesloten te houden.
 Uiterst geconcentreerd deden de Blauwe vrienden hun ding. Bij
tijd en wijle lag er weer één naast zijn bike
in plaats van dat hij er op zat en dan maar blij zijn dat de
plaats waar je naast je fiets ging liggen geen blubberpoel
bleek te zijn. Willem bleek één van de
ongelukkigen en kwam midden in een blubberpoel met zijn
snuitje in de modder terecht en zoals mooi door de fotograaf
Erik Boschman is vastgelegd, bedankte Willem nog even een
medestrijder voor de moeite voor hij weer op zijn ros klom.
Ook de anderen hadden het niet makkelijk in de modder en dat
maakte het evenement tot wat het moest zijn. Immers.....
De bluetrain heeft het niet voor niets altijd over
"Prutbiken" in het Twiske!
Ook de zanddijk kende zijn eigen problematiek. De helling was
slechts door een enkele rijdend te nemen. De meesten (ons
hele groeppie natuurlijk) haalden het (net) niet en kwamen
meestal vlak voor de top ten val. HansT deed een verwoede
poging al loopfietsend de helling op te komen. Zie hier voor alle foto's van het geploeter.
 De onderlinge strijd was enorm. Willem wisselde in ronde 3
van plaats 1 met Martin om korte tijd later nog een plekkie
te laten schieten aan Dirk, die op zijn beurt met alles wat
hij nog in huis had Martin in de laatse ronde voorbij wist
te gaan. Uiteindelijk wist Dirk op plaats 59 te eindigen met
Martin in zijn kielzog. Willem volgde op kort afstand en gaf
later ruiterlijk toe dat hij zich helemaal leeg had gereden
en die dag verder alleen nog maar "bankzaken" had afgehandeld.
Nummer 4 was Hans. Hij had zoon Tim op eenvoudige wijze weten
te verschalken. Tim was namelijk op z'n Hollands gezegd
"Helemaal naar de kloten gereden" en deed niet meer dan de
finish halen. Gerard bleek nummer 5, Tim 6 en als
hekkensluiter overall kwam HansT onder luide
aanmoedigingen over de finish gesneld. Waar hij deze laatste
inspanning vandaan haalde is nooit bekend geworden, maar het
was duidelijk zichtbaar "boven natuurlijk".
Na een goed uur zat het er voor ons op en deden wij nog even
een koffie met stroopwafel en afrondend een biertje met
appelpunt van de sponsors in 'Het Breekpunt' waar wij tegen
wil en dank getuige waren van de prijsuitreikingen. Uiteraard
ging deze keer het ereschavot aan ons voorbij,
maarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr een volgende keer zal de Blue Train
zich beter voorbereiden, lagere spanning in de banden, minder
bier in de voorbereiding en bidons en belangrijker nog,
starten vanuit de frontlinie. Met techniek en tactiek zullen
wij op 'ONZE ZANDDIJK' voor de winst gaan. Dat staat
eigenlijk al vast.
Laten we afsluiten met een dank aan de organisatie, die op
fantastische wijze heeft laten zien hoe je een mooi parkoers
in het Twiske kan leggen. Alles keurig afgezet en
aangeduid.... chappoo en de volgende keer...is de Blue Train
er weer.......!
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 27 januari 2008 |
Het heeft even stil gelegen, maar vandaag meldden zich toch
weer 3 BTBC prutbikers zich in het Twiske. Willem van Es,
Paul en Martin waren van de partij. Martin had zaterdag al 30
kilometer hardgelopen met een aantal versnellingen daarin en
voelde dat nog in zijn bovenbenen. Paul gaf daarom in de
eerste kilometers het kopwerk gestalte en met een lekker
gangetje crossten we kris-kras door de polder. Willem had
zijn dag niet en moest telkens lossen. Hij loste dat op door
hier en daar een bochtje af te snijden of het asfalt te
verkiezen voor de blubber. Zijn hartslag ging wel tot 180 en
dat was te veel. Dusszzz een tandje terug voor Willem. Na 15
kilometer begon het ook bij Paul te kraken. Ja ja... ik moet
20 kilo meer meeslepen riep Paul tegen Martin, die toch maar
weer het kopwerk voor rekening nam. Al met al gedrieën
geëindigd op de zanddijk, waar nog 5 keer de zandhelling
werd bedwongen om de teller exact op 30 kilometer te krijgen.
Na nog wat rondjes op en rond de zanddijk namen de mannen,
met 32km op de teller, afscheid bij de molen. Tot een volgende
prutrace en dan maar hopen dat er meer BTBC rijders van de
partij zijn, want deze winter is het wel erg mager met de
opkomsten......
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 30 december 2007 |
 Ook vandaag werd er weer geprutbiked. Aan de meet verschenen;
Paul, Dicky, Piet, Willem en Martin. Bijna het bekende
verhaal, maar toch.... De start als gewoonlijk richting
zanddijk. Martin liet zich achter in de groep zakken waardoor
Paul en Willem het initiatief namen en zorgden voor een
afwisselende start over een aantal andere paden. Uiteraard
ging het er op de zanddijk weer keihard tegenaan. Een paar
rondjes, en 4 tal keren recht de dijk op en keihard over het
bospad door de bagger. Daar ging Martin even onderuit. in
volle vaart kwam hij op een modderpoel af en kon niet op het
juiste moment een keuze maken voor het juiste spoor. Het
voorwiel gleed dwars weg en Martin lag op z'n flank in de
prut. Hij viel zacht dat was dan weer mooi meegenomen. Na
over vele paden geslingerd te hebben kwamen we uiteindelijk
bij het Kure-Jan strand en daar wordt zoals inmiddels
gebruikelijk vol gas gegeven. Willem en Piet reden als eerste
het grasveld op, gevolgd door Paul, Martin en Dicky. Na een
tiental meters gaf Martin de volle spurt, gevolgd door Paul
en Dicky. Dicky probeerde Martin nog in te halen waarop een
mooie tweestrijd ontstond, die uiteindelijk leidde naar een
hoogst gemeten snelheid van 35,2 km/uur. Toch een aardig
gangetje op de dikke banden door het natte gras. Dit soort
wedstrijdjes werden nog een paar keer meer gehouden op het
Homostrandje aan de Oostzaanse kant. Daar kwamen de snelheden
zelfs boven de 37km/uur, maar dat gras rijdt op de een of
andere manier lichter en de afstand is aanzienlijk korter. Al
met al deze dag afgesloten met een voldaan gevoel en 31
prutkilometers op de teller, afgelegd in een gemiddelde van
20,7km/uur en dat is op zich ook al rap. Piet kon vandaag
lekker meerijden en heeft het hele parkoers gereden. in
tegenstelling tot Paul, die er al eerder de brui aan had
gegeven. Daarbij moet wel worden opgemerkt dat Paul en Dicky
al om 08.30 waren begonnen en Dicky uiteindelijk zo'n 56
kilometer op z'n tellertje had. Of het ding op nul gezet was
die ochtend.......dat vertelde het verhaal niet. De volgende
rit zal op een zondag in 2008 verreden worden.
Giant
Naar boven
|
|
|
| Woensdag 26 december 2007 |
 Het is woensdagochtend 2e kerstdag en 7 man staan om 10.00uur
op het Luijendijkje bij de molen in afwachting van.... Maar
er komt niemand meer. Dirk, Willem, Dicky, Richard, Paul,
Martin en Jan hebben gisteren allemaal te veel gegeten en
willen deze training gebruiken om het een en ander weer te
compenseren. Een minuut over 10 rijdt het groepje richting
zanddijk voor de bekende rondjes. De vorst is verdwenen, het
is een graadje of 5, mistig pokke weer en de ondergrond is
nat en glibberig. Er zit hier en daar nog het nodige hal in
de grond en dat maakt het er niet gemakkelijker op. Het is
glibberen en glijden over de smalle paadjes. Vanaf het begin
wordt geklaagd. "He Martin gaan we alweer de zandhelling
op". Richard, die zijn conditie (nog) niet op peil heeft
slaat af en toe een rondje of een beklimminkje van de
zanddijk over en sluit telkens lachend achteraan. Zo fietst
hij de hele rit mee. Als je maar lol hebt toch?. ook jan
heeft wat trainingsachterstand, tenminste dat zegt hij, maar
als hij op kop rijdt is hij door weinigen bij te houden.
 Oké voor het grootste deel rijdt hij achterin de groep
mee, maar toch. "Morgen moet ik naar de nieuwe ijsbaan in
Dronten" en schaatsen is toch de sport die jan in de
wintermaanden het liefst beoefend. Overigens hebben Willem,
Jan, Ron J en Martin afgelopen maandag ook nog gereden. op de
racefiets een rondje over Hoorn en via Edam retour. Een ritje
van 60 kilometer waar af en toe flink werd doorgetrokken, tot
boven de 50 aan toe. Ook hier liet Jan zich 'even' op kop
zien. In Kwadijk trok hij op de keitjes even lekker door en
kon iedereen alleen maar volgen. Nu had Jan verder nog geen
trap extra gegeven, dus was hij het ook wel aan zijn stand
verplicht om een paar kilometers aan kop te sleuren. Nu weer
even terug naar de rit door het Twiske. Langs het Kure-Jan
strand geeft jan vol gas en de enige die hem kan volgen is
Martin. Samen rijden zij met een gangetje van 33 over het
gras in de richting van de Belt. Poeh poeh... dat voel je wel
even in de benen. Na een kilometertje of 20 laten Jan,
Richard en Paul het voor gezien en taaiden af naar huis. De
overige 4 wilden de 30 kilometer nog even vol maken en van
dat moment werd alleen nog flink doorgetrokken. Daarna de
fietsen even afspuiten bij het tankstation en de mannen
kunnen weer huiswaarts. Al met al toch een lekkere rit
gedaan en hebben we allemaal de nodige calorietjes verbrand.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 23 december 2007 |
Het is rustig aan de start. Alleen Dirk en Martin meldden
zich voor deze mooie zondagochtendrit. Het Twiske ligt er
prachtig bij. Het heeft wat geijzeld waardoor de paden wat
aan de gladde kant zijn. Ook is de grond stijf bevroren en
dat geeft toch wel weer een apart gevoel onder de wielen.
Het is windstil en rond het vriespunt. Volgens Paulusma is
het al weer afgelopen met de ijspret en valt de dooi
ongenadig in vandaag. Nu nog zeker niet...... Er wordt nog
gewacht tot een paar minuten na 8en en dan gaan de mannen.
Dirk laat Martin de kop nemen en met een gangetje van tegen
de 30 gaat het over de bevroren ondergrond naar de zanddijk.  Daar worden een paar lusjes gemaakt en plots...daar rijdt
Willem van Es. "Ja jongens...., de wegen waren glad dus ik
heb maar even rustig aan gedaan. Je ligt zo op je muil !".
Willem haakt aan en Martin blijft met hoog tempo de zanddijk
op en af rossen. Blijft het zo aan de gang met die gozer.
Kan hij niet meer uit? waar haalt hij de energie vandaan?
Martin zelf weet het wel. Het komt door een verhoogd gehalte
van het hormoon Oxytocine.
Dat heeft hij afgelopen maandag in de krant gelezen en daar
wordt je beresterk van. Het is aan te raden. Je kan het zelf
organiseren, je lijf maakt onder bepaalde omstandigheden het
spulletje vanzelf aan. Dus dure preparaten zijn niet nodig.
(Hoe je lijf het aanmaakt en onder welke omstandigheden....
dat zoekt de nieuwsgierige lezer maar zelf op via
internet .... effe Googelen of zo) Een aantal malen knijpt
Martin in de remmen om de mannen weer bij te laten komen en
zo gaat het 3-tal op een aardig gangetje door het rustige
Twiske. Na de zanddijk van alle kanten befietst te hebben
gaat het noordwaarts. Er wordt gekozen voor het paardenpad
over de dijk richting Den Ilp. de weg is spekglad dusss...
Ook hier geeft Martin vol gas. Dirk haakt aan, maar haalt de
brug van Den Ilp niet in het wiel van de GIANT. Een honderdtal
meters voor de brug moet hij erkennen dat die malle effies te
hard gaat. Bij de brug is het weer verzamelen en gaat het
naar het Uilenbos. Daar zorgen de diepe sporen in de bevroren
blubber voor de nodige problemen. Voor- en achterwielen
willen een andere kant op, het botst en stuitert alle kanten
uit en de 3 evenwichtskunstenaars hobbelen zo door het bos en
het rietland voort op hun rit naar De Belt.
 Daar gaat het weer in tempo bergie op en af over smalle en
brede paden en over een gladde hier en daar besneeuwde
ondergrond. Uiteindelijk via het Kure-Jan strand (tegen de 30
in het uur) weer een rondje door het bos en dan nog maar eens
over het strand. Martin roept nog: "Nu zal ik wat rustiger
aan doen" en geeft even later toch vol op de pedalen. Met een
snelheid van 36km/uur rost hij het strand af om volledig
buiten adem bij de bruggetjes duikplek aan te komen. Daar
wacht hij op Willem en Dirk, de rit gaat verder via de
noordkant van de polder en aan de Oostzaankant via de
eilanden. Bij het Homostrandje aangekomen roept Dirk dat hij
het tijd vind voor koffie. Martin is het er volledig mee eens,
immers zijn fiets is doodmoe van al dat gerace en
gedrieën stappen ze het paviljoen in voor dubbele koffie
met een Appelpunt en slagroom.
Dirk bedankt. Vanuit het paviljoen wordt nog een mooi plaatje
geschoten van 2 slapende zwanen op een volledig vlakke
Stootersplas. Het lijkt wel een een plaatje van een reclame
voor een rustgevend middeltje of zo. "Jammer dat het water
wat aan de koude kant is". zegt Willem. "Het nodigt uit om
een rondje te zwemmen" en hij kan het weten want Willem en
Martin hebben in het water waar zij nu overheen kijken al
heel wat zwemkilometertjes afgelegd. In mei maar weer Willem
als het water ietsie warmer is... Na dit verzetje besluiten
de mannen dat de 27 kilometer prutbiken van vandaag wel
genoeg is geweest en rijden zij huiswaarts. De volgende rit
staat voor 2e kerstdag om 10 uur bij de molen. En het mooie
plaatje over de Stootersplas met zicht op het Kure-Jan strand
willen wij niemand onthouden. Dus...
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 16 december 2007 |
Na een aantal weken verwoede pogingen van Bob, Martin en
ondergetekende waarin de opkomst bij de Molen voor een rondje
prutbaiken in de twiskeploder gemiddeld rond de 2,6888
personen lag hoefde de langste sportieve fietser van Oostzaan
en omstreken slechts 1 mailtje te wagen om 9 enthousiaste
fietsers gek te krijgen om al om 8.30 te vertrekken naar
Schoorl/ Bergen.
Een keer luxe in een 4,2 liter V8 PC HooftTractor mee te
rijden is lekker, vooral met temperaturen rond –2 op
deze zondag 16 december. Precies op schema van Lange Hans
arriveerden we om 9.15 op een overvolle parkeerplaats, waarna
de berm uitkomst bood. Na de nodige inpakwerkzaamheden met
overschoenen, handschoenen en winterjassen konden we van
start met een 2–tal gastrijders genaamd
Marc en Martin de Boer.
Na het inrijden op het harde begon Martin de G. (GIANT)
ontketenend op de single-tracks en na 5 minuten begon de
hoogste beklimming van Bergen al op te doemen. Met een
hartslag van 179 bovenaan was iedereen na een minuut of 3
weer geheel buiten adem bij elkaar. Ondanks of juist dankzij
deze krachtmeting was het 5 minuten later KRAKKK en de
ketting van GIANT was door de brute krachtsinspanning
gebroken. Gelukkig had Lange Hans zijn fietskoffertje mee en
binnen 5 minuten reden we weer. Ongeveer 10 minuten later was
Lange Hans zelf aan de beurt met een gebroken ketting (10
jaar groepsfietsen zonder gebroken kettingen en nu 2 in 10
minuten, bestaat toeval?). Inmiddels waren de halfbevroren
handen ontdooit. Wijbrand maakte me nog even op een kraakje
in mijn fiets attent, waar ik ook al erg in had, maar verder
geen last van had en na een halfuurtje rossen en aanzetten
kwamen we bij de krachtklim in de duinen aan, waarvan af we
een machtig uitzicht op de net ontdooiende en dampende dalen
hadden. Na deze klim volgde de lange afdaling met aan het
eind een wasbordje wat gemarkeerd wordt door allemaal bidons
die daar van voorgaande fietsen afgedonderd waren.
Gastrijder Martin de Boer moest een beetje wennen om met 45
per uur te stuiteren zonder toeclipjes, maar iedereen kwam
weer heelhuids in het bos aan. Wijbrand liet zien dat zijn
looptrainingen niet onderdeden voor het fietsen van de
anderen, want hem eraf rijden lukte niet. Toen Richard de
gastrijders Marc en Martin over het fietspad meenam naar het
eindpunt konden de 6 resterende Blue Trainers nog een 2e maal
de hoogste beklimming doen. In de aanloop werd ik door een
ontketende Dirk voorbijgestormd met in zijn kielzog de
momenteel vol met doping?? rondfietsende (hoe kan ie anders
midden in de winter in de vorm van zijn leven zijn??) Martin
de G.. Die op zijn beurt Dirk voorbij roste en hem zijn
achterwiel liet zien. Halverwege de steile klim ging ik Dirk
weer voorbij en Martin en ik stoempten gezamenlijk omhoog om
met 183 beats per minute korte tijd later boven aan de NOK te
komen, gevolgd door Dirk, de altijd volgende Piet, Wijbrand
en Lange Hans.
De rit werd nog even nabesproken in restaurant Duinvermaak
onder het genot van een door Rijwielhandel/ Fietsenwinkel/
Clubhuis/ Geestelijk ondersteuningshuis DRAL uit Oostzaan
gesponsord bakkie koffie met appelpunt, waarna we net na
12–en weer in Oostzaan arriveerden.
Oh ja, dat kraakie in mij fiets: Ik had de indruk dat het
mijn zadel was, maar bij inspectie van het zadel bleek mijn
zadelpen een beetje centimetertje of 2 krom te zijn: toch nog
maar even naar Rijwielhandel/ Fietsenwinkel/ Clubhuis/
Geestelijk ondersteuningshuis DRAL uit Oostzaan om een ander
pennetje te halen.
Willem VanS.
Naar boven
|
|
|
| Vrijdag 7 december 2007 |
 Het is vrijdag, Daan heeft in de middag vrij en Martin mag
van de baas niet meer werken. Te veel uren gemaakt dit jaar
en Martin, die toevallig in de omgeving van Edam te vinden
is, pikt Daan op bij zijn werk. Zondag kunnen zij niet
fietsen. Er is dan Twiske Molenloop en i.v.m. wat sociale
verplichtingen is er dan geen tijd om te biken, dus hebben de
mannen maar besloten om deze middag hun agressie kwijt te
raken in de bossen rond Bergen en Schoorl op het alom bekende
ATB parkoertje. Even over 12en rijden de 2 naar de
Noord-Hollandse kust en kleden zich op het parkeerterrein
tegenover restaurant 'Duinvermaak' om tot duidelijk
herkenbare vertegenwoordigers van de BTBC. Het heeft
afgelopen nacht verschrikkelijk geregend en het waait nog
behoorlijk. Het fototoestel gaat mee om een paar plaatjes te
maken om de website wat op te vrolijken. Het is rustig er
zijn slechts een paar andere ATB rijders te zien. Via de
oprit langs de skihelling gaan de mannen van start. De
tellertjes zijn bij de auto op nul– en 'aan' gezet en
rustig aan wordt naar de startplaats 'De Nok' getrapt. Vanuit
dit punt gaat het snel omhoog en kan de maximum hartslag
getest worden. Martin heeft zijn hartslagmeter om en komt
boven op de Nok met een Hart Beat van 174 sl/min. Even kijken
hoe het met de conditie zit. Een hogere hartslag word deze
dag niet gehaald. Thuis was reeds een rustslag van 47sl/min
vastgesteld, dus kan weer globaal de streefhartslag (MHS)
worden vastgesteld voor de komende weken.
 De tracks liggen er mooi bij en er is verder niemand op het
parkoers te vinden. Daan kreunt en steunt, heeft af en toe
een opleving, maar moet toch een paar keer zijn meerdere in
Martin erkennen. Martin gaat maar door en onderweg wordt een
paar keer gestopt voor een fotootje. Daan neemt uiteindelijk
de route onderlangs en Martin komt hem voor het fietspad
alweer achterop. Daar had Daan nog geen rekening mee gehouden.
"Ik kom van alles te kort" weet Daantje nog net uit te brengen
en de mannen trappen door voor de laatste 3 kilometer. Dan
stuiven ze weer de track op en na een paar bochten mist Daan
zijn coordinatie en schiet van de baan. Martin hoort Daan nog
wat roepen maar hij trapt vrolijk door om aan het einde van
de route de komst van Daan af te wachten. Was Daan er een
jaartje of wat geleden op het zelfde punt ook al niet een
keertje van de baan geraakt?. Het zal de
middelpuntvliedendekracht wel zijn die hem uit zijn zadeltje
heeft geworpen. Moet hij maar wat aan zijn gewicht doen.
Eigen schuld zullen we dus maar zeggen. De dag wordt na
één rondje afgesloten. Daan vindt het genoeg.
Martin wil eigenlijk nog wel een rondje. "Volgende keer
nogmaals één rondje en dan misschien ben ik er
klaar voor om 2 rondjes te pakken, maar nu nog effies niet".
Roept Daan. We arriveren bij de auto en de kilometerteller
geeft 16,9 kilometer aan die in 52 minuten zijn afgelegd.
Gemiddeld is 19,1 km/uur gereden en maximaal is er ergens met
een gangetje van 36,9 van een duin afgereden over allerlei
bulten en kuilen. Vast staat dat volgende week weer een
moment geprikt wordt waarop de 2 in blauw geklede BTBC
rijders te bewonderen zijn op het parkoers in Bergen. Na
afloop dronken de mannen, onder het toeziend oog van Fred
Teeven, bij Duinvermaak nog een bakkie koffie en een warme
chocomel met slagroom en kon de reis naar huis worden
aanvaard. Kortom.................. een hele mooie dag kan met
een heerlijk gevoel worden afgesloten..
Alle plaatjes van het tweetal vind je hier
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 2 december 2007 |
 Na een nacht van stortregens is het weer zo ver. 2 man van de
BTBC staan om 09.30uur bij de Twiskemolen. Willem en Martin.
Zij beginnen zoals inmiddels gebruikelijk met een paar
beklimmingen van de zanddijk. Recht tegen het talud van de
dijk op en zelfs links of rechts naast het spoor nog tegen de
hoger gelegen bulten. Het gaat met een aardige vaart. Het
weer is prima, een graadje of 8 en veel wind, maar het is
droog. Er worden wat foto's gemaakt voor de wepzeit en plots
verschijnt HansD ten tonele. Goh Hans mocht je niet
eerder weg? is de eerste vraag. Ja.. ja... je weet hoe dat
gaat op zondag. gewoon te laat je bed uit en dan zie je wat
er van komt. Onderaan de zanddijk stapt Hans van zijn fiets
en begint een inspectie van het geval. Martin maakt van de
gelegenheid gebruik om zijn beklag te doen over zijn juist
door Hans geprepareerde ATB. De voorvork doet raar en een
kabeltje zit niet goed en ook de barhands zijn van de
verkeerde soort. Hans kapt het af door Martin snel uit te
nodigen voor een bakkie leut in het clubheus aan de
Kerkstraat en dan lossen alle problemen zich vanzelf op. Het
drietal rost hier en daar tegen de zanddijk en voorts gaat
het de polder in. Ook daar ligt het tempo hoog. Martin is
kennelijk in zijn goede doen of heeft een pilletje
doorgebeten. Hij ramt maar door.
 Over de paardepaden en het hoge natte gras rost hij met
snelheden van 25 km/uur of meer. Langs het Kure-Jan strand
gaat Martin helemaal los en als een haas sprint hij er op z'n
GIANT in het drijfnatte gras vandoor. De 30km/u haalt hij net
niet, jammeuuuuuur!. Maar het ging wel lekker hard. Het gaat
verder door de polder en bij herhaling blijven Hans en Willem
wijselijk op het asfaltpad en proberen Martin te volgen die
dan door het gras of over een zandpad door jakkert. Bij de
eilandjes aan de Oostzaanse kant slaat Hans af en toe een
lusje over en na 22 kilometer houdt hij het voor gezien. Ik
ga naar huis brult hij door de polder. Willem en Martin
zwaaien hem na en MartinG gaat gelijk weer op de pedalen.
Willem moet zijn meerdere erkennen en stoempt achter Martin
aan door de bagger en het natte gras. Waar haalt die gek het
vandaan, na een matig Barcelonnette avontuur en een
twijfelachtig marathonnetje op Terschelling gaat het hem
elke week maar weer beter. Het zweet stroomt van Willem z'n
kop, Martin grijnst alleen maar en wacht gedurig tot Willem
weer aansluit. Kom op Willem roept hij en gaat er gelijk weer
vandoor. Nu heeft hij gisteren een lange duurloop van 27
kilometer gemaakt, maar of dat de oorzaak is van zijn
overtollige energie? Volgens Martin zelf niet !. Het gaat
gewoon lekker, hij voelt zich keisterk en gisteren.........
heeft hij lekker gelopen en verder een hele positieve dag
gehad en weer die grijns op zijn gezicht. Daar komt het
allemaal door!. De rit wordt na zo'n 30 kilometer baggeren
afgesloten met bij Martin een gemiddelde van 21km/uur op de
teller. doordat Martin zijn collega Andy treft, waar hij nog
een stukkie mee meefietst en ook Pieter Bas Opheij dravend
door de polder wordt gespot en aangesproken, wordt het einde
van deze ochtendtraining ingeluid. Nog even langs het
tankstation, 50 cent in de machine en de bike is weer schoon
voor een volgend avontuur. Bij de BP geeft de meter 43
kilometer aan, maar omdat de regen inmiddels gestaag uit de
lucht klettert wordt vol gas de weg naar huis ingezet.
Volgende week staat de TwiskeMolenLoop op het program dus zal
de opkomst waarschijnlijk wederom magertjes zijn. In ieder
geval doet Martin dan zijn loopschoentjes aan. Een ander mag
dan de route voorrijden..........
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 25 november 2007 |
Na een regenachtige nacht was het een mooie frisse (6°C)
ochtend. Piet, Willem en Dirk hebben afgemeld, Gerard heeft
zijn looppakkie aan gedaan en Daan blijkt zich aan zijn
vriendin vertild te hebben en de rest had kennelijk wat
anders te doen. Al het wachten leverde niks op en met z'n
tweeën (Paul en Martin) rijden we, om effe warm te
worden, naar de zanddijk. Na een aantal rondjes en
beklimminkjes wordt het parcourtje opgepakt. Paul is nog niet
helemaal in vorm (is kortgeleden papa geworden) en moet er na
zo'n 15 kilometer af en toe 'even af'. Het mag de pret echter
niet drukken. De tracks liggen er mooi en glad bij, kleffe
klei en verse bladeren maken de biker af en toe tot
evenwichtskunstenaar. Na 24 kilometer en een paar eilandjes
later is het bij paul helemaal op en besluiten we rustig
huiswaarts te gaan. Volgende keer beter en dan verwachten we
ook wat meer blauwe shirtjes in het Twiske.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 18 maart 2007 |
Het einde van het ATB seizoen nadert met rasse schreden. De
animo binnen de groep om nog effe lekker door de prut te
trappen wordt al ras minder. De oorzaak is in belangrijke
mate te vinden in het slechte weer van de laatste weken, maar
ook de uitzonderlijk mooie dag van vorige week heeft niemand
er toe aangezet de prutfiets te pakken. Bij de eerste
zonnestralen werd gekozen voor de 'dunne bandjes'. Ook
vandaag was het weer kl..... Een strakke westen wind, graadje
of 8 en felle buien deden iedereen afschrikken de ATB of de
Racefiets te pakken. Daarom werden door een 4 tal BTBC leden
de loopschoenen maar weer uit de doos gehaald en werd de
zondagochtendtraining van ACW gebruikt om de conditie op peil
te houden. Volgend weekeinde (24/25 maart) hebben wij onze
ATB sluitingsrit in Limburg. Wijlre wordt het dit jaar en wat
het aantal kilometers en de route wordt, dat laten wij maar
aan de organisator HansD over en daarna.............. op
de racefiets of met de ATB zonder noppenbanden de weg op,
maar effe geen blubber meer. Tot volgende week dan maar.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 18 februari 2007 |
Vorige week was het weer bar en boos. Niemand had de moet om
zijn ATB uit de schuur te halen en de polder in te gaan.
dr. Bob en Giant zijn wezen hardlopen met ACW. Ook bij de
loopgroep waren er slechts 6 op komen dagen. Vandaag echter
was het veel beter weer. Bij vertrek van huis gaf de
thermometer een magere 5°C aan. Het was bewolkt en er
stond een matig windje uit het Noord-Oosten. 4 man meldden
zich bij de Molen. Bob, Daan, Willem v S & Martin. De rest
van de groep was waarschijnlijk een rondje blauwbekken o.l.v.
Hans D. Hans had namelijk gisteren een mailtje verstuurd om
te gaan racefietsen. Volgens de weersberichten zou het een
voorjaarsachtige dag worden. Wie er allemaal op af gekomen
zijn ? Is op dit moment onbekend, maar de 4 ATB bikers waren
in ieder geval blij dat ze op de dikkebanden waren vertrokken.
Het voorjaarsachtige kon je wel vergeten vandaag en lekker
rammen door de Twiskeblubber, daar wordt je lekker warm van.
Bob had er in aanvang niet zo veel zin in, Daan was nog moe
van gisteravond en Willem moest nog even Warm worden. Na het
startsein bleven deze mannen lekker om zich heen kijken. Wie
zou de kop nemen ? Martin nam dan maar het initiatief en het
groepje ging op pad. Direct werd een alternatieve route
genomen. Eens niet direct naar de Zanddijk!, Daan moest even
wennen aan het idee en begon meteen vanuit de achterhoede
te schreeuwen dat de 'gebruikelijke' route gevolgd moest
worden, tenminste dat vond hij, maar hij reed achteraan het
pelotonnetje en dat houdt toch meestal in dat je mag volgen.
Ook nu dus en zijn geschreeuw verstierf langzaam over het
ontwakende Twiske. Na zo'n 2,5 kilometer over vlakke paden
met veel nat gras ging het de Zanddijk op om daar de 1e acht
kilometertjes vol te maken. Tot het voetbalveldje nabij de
Stootersplas mocht Martin het kopwerk doen. Hier nam Bob het
over en namen wij weer de 'oude' route door het Uilenbos door
de modder. Het pad was weer erg drassig en er was met moeite
door te komen. Willem had het er zwaar.
Zijn lichaampje was kennelijk nog onvoldoende op temperatuur,
want eerst parkeerde hij zijn fietsje pontificaal in de prut
en vervolgens had hij moeite het op stoom gekomen 3-tal te
volgen. Zoals gewoonlijk werd na het snipperpad gewacht en
kon hij weer bij komen. Voorts het bos in, waar een lange
ongeveer 10 centimeter dikke boom over het pad gewaaid was.
Bob en Daan glipten er langs en stoven er vandoor. Martin en
Willem ondernamen een poging de boom op te ruimen. Hierbij
was slechts één oplossing en dat was "breken
dat ding". De stam werd klem gezet tegen een collega van de
boom en na wat grof duw en trekwerk gaf de stam zich gewonnen.
Met luid gekraak gaf hij de geest en brak dwars door midden,
in zijn breuk de 2 junior boomchirurgen in zijn val
meeslepend. martin kwam onder de stam terecht, waarna Willem
hem moest ontzetten. Vervolgens kon de tocht worden
voortgezet. Even later plukten zij Daan en Bob weer op en
ging de route als van ouds. Na ongeveer 33 kilometer konden
wij weer huiswaarts, fietsie schoon maken en lekker genieten
van alles wat zo'n zondag in februari nog meer te bieden
heeft.......... Tot volgende week.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 4 februari 2007 |
Vandaag bestond de Blue Train uit een klein groepje. Dirk,
Bob, Hans T en Martin. Het groepje werd aangevuld met
gastrijder Herman Bucqet. Het was een windstille ochtend,
ongeveer 6°C en onbewolkt. De drassigheid waar wij de
afgelopen weken mee te maken hadden gehad bleek behoorlijk
minder, waardoor het allemaal een stuk minder glibberig was.
Hierdoor kon ook sneller worden gereden. Martin had op
zaterdag al een rondje van 60 kilometer op de racefiets
gereden en na een uurtje rijden in het Twiske kwamen de
kilometers behoorlijk in de benen te zitten. Bob kon zoals
gewoonlijk zijn 'uit' knopje niet vinden en keek regelmatig
vol verbazing om zich heen naar waar HansT toch gebleven
was. Dat Hans telkens moest afhaken en alternatieve routes
nam om bij ons in de buurt te kunnen blijven, dat ging
volledig aan Bob voorbij. Dirk kon er vandaag ook wat van. In
het begin klaagde hij nog over het feit dat hij de laatste
tijd zo weinig getraind had, maar hij was niet uit het wiel
van Bob te krijgen. Herman liet het allemaal maar voor wat
het was. Hij beet op de tanden en deed zijn uiterste best om
bij te blijven, hetgeen hem niet slecht af ging. Al met al
onze 30 kilometertjes gerond met een gemiddelde van boven de
21 kilometer per uur. Bob z'n hartslagmeterschemaatje liet
achteraf veel momenten zien waarbij hij boven de 160 door was
geschoten. Wellicht zullen er volgende week meer Bikers zijn
en zal vanaf 09.30uur weer een mooi lint BTBC-rijders in het
twiske te zien zijn, wordt vervolgd....
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 28 januari 2007 |
Bij nacht een man, bij dag een man. Vanmorgen gold dat
slechts voor 4 man: Dirk, Willem van S., Hans T. en Bob. De
rest lag nog in bed de alcohol te verwerken na de geslaagde
avond van onze club.
Er was regen voorspeld, maar het was gelukkig droog en wonder
boven wonder viel de nattigheid van het parcours ook wel mee.
Hans T. mocht deze keer starten met het kopwerk. Als je dan
denkt dat dat rustig aangaat dan vergis je je. Ik moest alle
zeilen bij zetten om hem te volgen en ik voelde de Palmpjes
weer naar boven komen. Hans heeft zo zijn eigen manier om de
zanddijk te bedwingen. Met onverwachte scherpe bochten en
paadjes waar ik nog nooit geweest was, cirkelden we rond in
Hoog-Oostzaan. Voor Hans was daarmee de koek ook gelijk op en
nam Willem de kop over. Tegen de wind in met een hartslag van
172 wees Willem ons de weg. Helaas werden ook deze keer de
mooiste modderpoelen overgeslagen. Al snel bleek de overdosis
Sinas van de vorige avond Willem parten te gaan spelen en nam
ik de koppositie van hem over. Dirk had 3 weken niks gedaan
en had 5 kilo aardappelen onder zijn shirt verstopt, maar is
ongelooflijk taai en blijft strak in het wiel zitten. Pas op
het stuk langs de Haal met pal wind tegen ontstaat er met de
rest een groot gat. In de buurt van het Paviljoen groeperen
we weer en rijden we het gebruikelijke parcours. Op het
dijkje richting de Blauwe Poort wordt tegen de wind de sprint
in gezet. En ja hoor, 50 meter voor het eind komt Dirk toch
nog langszij. Het Twiske is een ravage, veel omgewaaide bomen
en afgebroken takken. We moeten 3 á 4 keer van de
fiets om over een boom te klauteren. Na ruim 30 kilometer
zijn we toch weer trots dat we het gedaan hebben. De
thuisblijvers hadden ongelijk.
Dr.Bob.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 14 januari 2007 |
Deze keer een klein clubje fietsers: Martin de G., Willem V.,
Willem van Es, gastfietser Dick en Bob. De rest is op
wintersport of misschien in Egmond of thuis achter de
Geraniums. Het is mooi weer: een graad of 5, harde westenwind
en een blauwe lucht. Martin verontschuldigt zich al bij
voorbaat, hij is nog behoorlijk verkouden. We laten hem dan
ook op kop gaan, zodat hij zelf het tempo kan aangeven. Na
100 meter verrast hij ons al door een scherpe bocht naar
links te maken. Willem V. maakt gelijk kennis met het natte
gras. Martin rijdt inderdaad lekker rustig, zodat
Willem van S. ondertussen een doorloper oplost, Bob de
zaterdagbijlage doorneemt en Dick stelt ondertussen z'n fiets
af. Alleen Willem V. is duidelijk de onvrijwillige aanraking
met de grond nog niet te boven. Na een klein uurtje
alternatieve route besluit Willem V. naar huis te gaan onder
luide protesten en hoongelach van Giant. Maar Willem gaat
gewoon. (heel verstandig) Willem van S. besluit dat het nu
wel genoeg geweest is met het vakantietempo en rijdt gelijk
30 in het uur over het natte gras richting Purmerland. Dit
blijkt ook voor Giant te veel en zo blijven er nog maar 3
fietsers over. Onderweg komen we Aart nog op de mountainbike
tegen en Jan zien we op de racefiets voorbij scheuren. De
keuze van de paden is bij Willem niet altijd even gelukkig,
soms moeten we over compleet omgewaaide bomen heen fietsen.
Onze gastrijder kan het conditioneel goed bijsloffen, alleen
de behendigheid in de modderpoelen ontbreekt nog. Na 31,5 km
is het weer welletjes. Lekker gefietst, de nieuwe voorband
Schwalbe Nobby Nick is super. Achter heb ik een oude Schwalbe Fast Fred gemonteerd, maar dat resulteert toch in regelmatig
doorslippen. Onze gastrijder heeft dezelfde voorband en achter
Schwalbe Racing Ralf en heeft daarmee meer grip. Komende week
zal ik ook maar die band bij de firma Dral ophalen.
Dr.Bob.
Mannen,
Allereerst wil ik Bob bedanken voor het waarheidsgetrouwe
verslag. Het doet mij erg goed. Als Martin de GIANT het had
geschreven, dan was ik mogelijk tot op de grond toe afgebrand
en was ik waarschijnlijk nooit meer op de fiets gestapt .
Toen ik uitgeblust thuis aankwam, was er niemand om me
liefdevol op te vangen, terwijl ik dit toch zo hard nodig had.
Oké en zo goed en zo kwaad als het kon, heb ik mij
ontdaan van m'n sportkleding en met een kop koffie plofte ik
neer op de bank voor de TV. Na een klein uurtje kwam ik weer
een beetje bij en kwam ik tot de conclusie dat ik jullie een
verklaring schuldig was en jullie een verhaal voor moest
houden voor dit " falen ". Ik kwam tot het volgende:
Ik ben begonnen met afvallen om de nodige kilootjes kwijt te
raken. Ten eerste om aanstaande zomer te kunnen paraderen
voor alle jongedames, die dan ongetwijfeld, met begeerlijke
blikken, mijn goddelijk gespierde lijf zullen bewonderen.
Natuurlijk ook om de bergetappes in en rond Barcelonette op
adequate wijze te kunnen bedwingen. Afgelopen zomer is mijn
voorbereiding voor de Dolomietenmarathon namelijk enigszins
in het 100 gelopen. Een valpartijtje op moederdag waar ik wat
schrammen had opgelopen en nog wat medische klachten,
waardoor ik in afwachting van de uitslag niet mocht trainen,
zijn hiervan de oorzaak geweest. Dus......als je minder eet,
zit er waarschijnlijk niet genoeg benzine in de tank. En dat
moet jullie toch bekend in de oren klinken.
Donderdag had ik vrij, mijn rustdag. Echter, mijn lieftallige
meisje had een briefje op het prikbord geprikt met de
volgende opdrachten:
- boodschappen doen
- stofzuigen, stoffen, planten water geven, witte- en bonte
was draaien, strijken en eten koken
- houthandel Buijs komt om 10 uur hout en gipsplaten
brengen, dan kun je een nieuw plafond in de woonkamer
maken!!!!!
Zoals elke vrouw wil ook die van mij af en toe dat het een en
ander wordt verandert. 5 jaar geleden moest het een balken
plafond zijn en nu weer andersom.
Gehoorzaam als ik ben, ben ik maar meteen begonnen en heb ik
donderdag alle tengels erop geslagen. Zaterdag begon ik met
het plaatsen van de gipsplaten, uiteraard met hulp van vrouw
en de kinderen. Ik heb zo'n beetje de hele dag met mijn armen
boven mijn hoofd gestaan, balancerend met gipsplaten.
's avonds heb ik nog even uitgeput op de bank gezeten om
vervolgens totallos in mijn mandje te kruipen. Om 08.30 uur
begon de kraai te kraaien. Ik heb nog even overwogen om me om
te draaien en jullie alleen te laten fietsen. Echter, wetende
dat enkele van mijn "vrienden" mij zouden missen, heb ik mij
met enige tegenzin in de wielerkleding gehesen en mij naar het
Twiske begeven. Uiteraard hopende dat er niemand zou zijn
en...... Ach, het ging zo goed tot 09.25 uur. Tot mijn schrik
zag ik daar in de verte een mountainbiker met een gele helm
aan komen. Ik herkende meteen onze Martinus. Ik deed nog een
poging om het hoge riet inrijden en mij zo uit het zicht te
ontrekken, maar op dat moment realiseerde ik mij dat hij mij,
in mijn Teddy Mercksshirt, direct zou hebben gezien en
herkend.
Nou de rest van het verhaal heeft Bob al beschreven. Ik wil
alleen nog even meedelen, dat ik later op de dag de rest van
het plafond er nog even in geschroefd heb! Ik hoop dat jullie
met deze verklaring uit de voeten kunnen. Misschien herhaald
zich deze inzinking zich volgende week weer, maar dan weten
jullie in ieder geval dat het ligt aan het ontbreken van
vulling in de tank. Voor de toekomst zal ik maatregelen nemen.
Dus jullie zijn vanaf nu gewaarschuwd.
Van Est.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 7 januari 2007 |
Vandaag verscheen een klein groepje in een drijfnat Twiske.
Daan, Richard, Hans T, Martin, Willem V & Dirk. 2 Gastrijders
meldden zich bij ons aan, waaronder Herman de Tenniskampioen.
De 2e is een maatje van hem. 6 man BTBC mochten de eer
hooghouden en de eerste BTBC Twiskerit voor rekening nemen.
Waar bleef de rest nou ? of hadden zij nog een stuk in hun
kraag na het feestje van Daan afgelopen vrijdag. De route
ging weer als vanouds, maar al dat water begint zo
langzamerhand behoorlijk te vervelen. Door het (veel te lange
gras) rijden wordt steeds zwaarder als op de grond een dun
laagje water staat. Desalniettemin hebben we er weer een
mooie rit van gemaakt, ondanks het negeren van de 2 eilandjes
aan de Oostzaankant. Blubber genoeg, dus daar hadden wij even
niets te zoeken. Na 32 kilometer hielden wij het deze keer
voor gezien.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 31 december 2006 |
Oudejaarsdag, een mooie dag om nog eens lekker door de polder
te rammen op de ATB. Het is tot op heden een warm en nat
najaar gebleken, zo ook vandaag laat de thermometer een volle
10 °C zien. Het groepje dat zich om 09.30uur bij de molen
heeft verzameld bestaat uit; Hans T, Dirk, Daan, Bob, Gerard,
Martin, Richard, Willem v S & Hans D, die zoals later bleek,
niet al te sterke benen had. Bob deed voorkomen niet zo'n
goeie dag te hebben gezien het feit dat hij oppert om niet
direct naar de Zanddijk te vertrekken maar eerst een rondje
'vlak' te doen. Zo gezegd... en Bob nam gelijk de nodige
initiatieven. Hij Knoertte, met verstand op nul en blik op
oneindig, gesteund door Daan en Richard richting Den Ilp. De
groep werd volledig uiteen getrokken. De Hanzen leden
duidelijk onder dit geweld en waren in Den Ilp aangekomen
volledig de weg en ook hun longinhoud kwijt.  De teleurstelling bij de mannen was groot nadat zij
constateerden dat er vandaag niet op hen 'gewacht' werd om
voorts maar achter een paar steeds kleiner wordende blauwe
stippen aan te rijden. Na wat onderling gemopper werd
gehergroepeerd op de Zanddijk om daar een paar mooie rondjes
te draaien en uiteindelijk ons 'oude' rondje maar weer op te
pakken en de rest van het Twiske te ronden. Aan het eind van
onze blubberescapades bleken de kopmannen van het eerste uur
hun kruit verschoten te hebben en zochten zij de bescherming
in de staart van de groep. Hans D. zag zijn kans waar en nam
resoluut de kop over. In zijn onbesuisdheid dreigde hij op
het laatst nog een nat pak te scoren toen hij bij de Blauwe
Poort op het Blue Trainpad onderuit ging en zijn rechtervoet
niet uit het SPD pedaal los kon krijgen. Hij belandde op de
rand van de sloot , terwijl de fiets nog aan zijn rechtervoet
was verbonden. (zie foto) Na Hans gered te hebben konden wij
na zo'n 2.15uur weer als groep eindigen bij de nieuwe brug in
Oostzaan met 35 blubberkilometers onder de wielen te hebben
doorgehad.
Zo dit was het dan weer. Een sportief 2006 waarin de Blue
Train terug mag kijken op een groot aantal fantastische
fietskilometers in een fantastische vriendengroep. Zowel op
de weg als in de prut. Nu staat 2007 voor de deur, waarin een
mooie fietsweek in Barcelonette en een ATB weekeinde in
Limburg staan gepland, maar ook onze vaste tochten en
klassiekers zoals de 11–stedentocht, Ronde van
Noord–Holland, Amstel Gold, Limburgs Mooiste en noem ze
verder maar op... weer onder de wielen door zullen rollen. Ik
heb zojuist de balans opgemaakt en wat bleek; 2006 leverden
mij 4796 ATB–kilometers en 7157 Racekilometers op. De
tellertjes staan weer op nul. De eerste voorbereidingen zijn
al weer getroffen dusszzz..... 2007 kom maar op!
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 24 december 2006 |
Om half tien stonden Daan, Piet, Richard, Willem V., Bob,
Hans D. en zoon Tim bij de molen en sinds lange tijd ook Aart
(welkom). Na vertrek sloten Hans T. met een Canadese kennis
nog aan. Na wat rondjes op de zanddijk werd het gebruikelijke
parcours gereden. Richard had er zin in en reed een paar keer
met vlijmscherpe sprintjes de rest eruit. Het was koud (4 C)
en vochtig, maar de polder was een stuk droger dan voorgaande
keren. Plassen waren opgedroogd en de modderpoelen waren
redelijk te doen (voor bijna iedereen). Door verschil in
snelheid, zwierven op een gegeven moment door de hele polder
blauwe fietsers. Uiteindelijk kwamen we toch met z'n allen
tegen elven aan bij het Paviljoen. Ron had zich inmiddels ook
aangesloten. Koos arriveerde op de racefiets, Gerard, Karin
en Aline kwamen na het hardlopen en Wijb en Dirk kwamen met
de auto. Van de dames waren verder Els en Marianne ook van de
partij. Het Paviljoen was om elf uur niet open zodat bijna
iedereen al op weg was naar Den Ilp. Koos en Bob bleven nog
even op Els wachten. In de tussentijd arriveerden de mensen
van het Paviljoen, zodat iedereen weer via de mobiele
telefoon terug gedirigeerd werd. Gerard trakteerde vanwege
zijn 52e verjaardag aanstaande woensdag op koffie met
appeltaart. Hans T. verzorgde de 2e koffieronde.Na veel
gezellig gekwetter en het "Lang zal ze leven" voor Gerard
ging iedereen weer door de kou naar huis. Leuk initiatief van
Hans D. en Piet!
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 17 december 2006 |
Het was weer een baggerbende. Wanneer wordt het nu eens
winter, zodat er gecrossed kan worden op een bevroren
ondergrond ? Deze zondag zeker niet. Bob, Martin, Daan,
Richard, Hans T. & Hans D, Dirk, Willem v S, Willum V en Jan
meldden zich bij de molen voor ons wekelijkse rondje. Het was
weer behoorlijk zwaar, vooral door het natte gras, maar deze
week kon het Bob toch weer niet beletten een groot deel van
de tocht op kop te willen rijden. Zoals ook in eerdere
gevallen lieten wij hem maar en konden wij rustig achter hem
aan ATB–en. Na een goeie 30 kilometer baggerracen met een
gemiddelde van net boven de 20/uur hielden wij het weer voor
gezien en konden de fietsen weer onder de waterslang door.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 10 december 2006 |
 Na dagen van regen was het één natte kledderboel
in het TWISKE. Het had deze ochtend zowaar een beetje
gevroren hetgeen de pret van een grote groep echter niet kon
bederven. Bob, Martin, Daan, Richard, Johan, Henk, Hans t. &
Hans D, Dirk, Willem v S en sinds lange tijd ook Jan meldden
zich bij de molen. Even werd stil gestaan bij het feit dat
Dirk op zijn snuit was gegaan. Het gladde wegdek had hem
verrast en voor hij het in de gaten had lag hij naast zijn
fiets i.p.v. er op te zitten. 
Zoals gewoonlijk ging Bob op kop richting Zanddijk. Na daar
een paar rondjes geATBt te hebben, moest Bob de kop overlaten
aan anderen en rosten wij kris–kras door het drijfnatte
recreatiegebied. Op de grasvelden stond op sommige plaatsen
een behoorlijke laag water en op de eilandjes (Oostzaankant)
was het één grote kleffe klei & glij bende. Na
een kilometertje of 30 baggercrossen hielden wij het voor
gezien en werd het weer tijd voor het schoonmaken van de
bikes. Tot volgende week maar weer.......In het TWISKE.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 3 december 2006 |
 08.00uur, 3 man (Richard, Gerard & Martin) staan bij de kerk
in Oostzaan, klaar voor vertrek naar 3–bergen. Dirk gaat
op eigen houtje. Na een voorspoedige autorit en nog 'even'
inschrijven stappen we om 09.10uur op de bike voor een tocht
over 45 kilometer door de Utrechtse bossen. De tracks liggen
er mooi bij. Hier en daar wat los zand en natuurlijk gladde
boomwortels, maar blubber is er niet. Toch heeft het gisteren
de hele dag met bakken geregend. Het waait wel hard, maar
daar heb je in de bossen geen last van. Er wordt lekker
doorgereden en na 2uur en 10 minuten hebben we de 45
kilometertjes al onder de bandjes door gehad en zijn wij
terug bij de kantine van de rugbyclub 'Pink Panters'. Wij
trakteren ons nog op een lekkere chocomel en gaan voldaan
huiswaarts. Kortom onze eerste Driebergen van dit seizoen was
fantastisch. Volgende keer komt de BTBC met een grotere
groep....
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 26 november 2006 |
 Wederom met een grote groep, bestaande uit de TWIN's (Dirk &
Wijb), de 4 Zaankanters Richard, Henk, Johan & Daan & Gerard,
Martin, Piet, Willem V, Hans T. alsmede dr. Bob. Zoals
inmiddels gebruikelijk knoerde Bob, voorop, als een bezetene
naar de Zanddijk om daar de eerste rondjes te maken en te
kijken hoe fit iedereen was. Als snel bleek meer dan de helft
van de groep het hoge tempo niet aan te kunnen en op
achterstand te raken. Gelukkig voor hen kreeg Richard te
maken met mechanische problemen. 
Zijn nieuw gemonteerde ketting bleek niet opgewassen tegen al
het geweld en gaf er op de sluitschalm de brui aan. Martin
assisteerde Richard bij een spoedreparatie, uitgevoerd met de
kettingpons van Daan en na enkele minuten kon Richard weer
rijden. Later wist Gerard het tempo wederom uit de ploeg te
halen door een lekkeband te organiseren. Al met al was het
vandaag een zwaar parkoers. Het gras groeit nog steeds en was
drijf nat, waardoor veel rijweerstand ontstond. Vooral de
blubberpaden waren onwijs nat, sompig en glibberig. Bob
registreerde zoals gewoonlijk zijn prestaties, zoals
hieronder is weergegeven.
Het relaas van Bob bij het diagram van zijn
HartslagGPSsnelheidsmetertijdwaarnemingsapparaat: Veel pauzes
door pech, dus veel tijd om uit te rusten. Mooie opkomst en
een mooie tocht. Snelheid en hartslag waren erg grillig. Het
pad met de modderplassen (42 min.) en het dijkje richting de
blauwe poort (1.47 min) hakken er het meeste in.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 19 november 2006 |
 Vandaag waren we met velen. dr. Bob, Dirky, Willem v S,
Willem V, Martin, Hans T, Richard en Johan (Rembrandt)
vertrokken om 09.30uur van de Molen richting de Zanddijk. Het
ging gelijk in volle vaart. Hans en Johan bleken het hoge
tempo niet bij te kunnen houden. Oorzaak; Hans is nog
herstellende van zijn hernia en Johan heeft het de laatste
tijd te druk met verhuizen en zo... Uiteraard werd op hen
gewacht. Na een paar rondjes over de zanddijk ging het
richting boerderij. Op de dijk werden wij verrast met de
komst van Hans D en Gerard, die te laat van huis waren gegaan
en ons nu maar tegemoet waren komen rijden. 10 blauwe
shirtjes sierden vanaf dat moment het rustige recreatiegebied.
Wij volgden onze vaste route en na een uurtje kreeg Johan de
rustpauze waar hij zo graag naar uit had gekeken. Een
lekkeband hielp hem er fysiek weer bovenop, maar zijn fiets
had wat meer aandacht nodig om weer in het gareel te komen.
Uiteindelijk bemoeide Hans D. zich er even mee en de groep
kon haar weg weer vervolgen over de glibberige paden.
Uiteindelijk reden wij zo'n 33 kilometer. Koud was het niet
(ongev 8°C ), het bleef droog en de paden waren lekker
blubberig. Wie weet wat volgende week gaat brengen......
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 12 november 2006 |
Natuurlijk heb ik afgelopen zondag gebiked. Met Dirk en
WillemV. Heb Dirk eerst s'morgens gebeld of we nog
gingen in verband met de regen, maar hij was al onderweg dus
meteen heen gegaan. Toen ik aan kwam rijden stond Dirk al te
wachten. Samen naar de molen gefietst en daar stond een reus
met een bikeje. Het was WillempieV. Dus meteen naar de
zanddijk met een gangetje van 30km. Boven op zanddijk zag hij
zanddijk met een gangetje van 30km. Boven op zanddijk zag hij
al drie kleuren. Daarna ons gewone rondje gereden en in het
moeras hebben we Willem nog even met de modder kennis laten
maken. Voor de rest alles oke!. Droog gereden en erg gezellig.
We zijn 1 uur en een kwartier bezig geweest. Maar de volgende
keer verwacht ik wel meer neusen.
Hushovd.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 5 november 2006 |
Daan, Dirk, Bob, WillemS, Richard, HansD en
andere Hans, dus 7 man, op tijd bij de molen. Ik ben maar
gelijk voorop naar de zanddijk gereden en dan zo hard
mogelijk. Iedereen kwam buiten adem boven en na op de
zanddijk een paar rondjes te hebben gereden zijn we de polder
in gegaan. HansT ging er op dat moment gelijk vanaf. Hij
heeft nog veeeeel te weinig conditie. Toen ging het gas er
echt op. Willem nam de kop en voordat we weer aan de kant van
Oostzaan waren gaf ook onze andere Hans er de brui aan. Dus
toen nog met 5 man verder de hele polder doorgeknald. Geen
gekke dingen gebeurd. Lekker anderhalf uur gefietst. Dus moet
de rest van de groep de volgende keer ook weer mee!
Hushovd.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 29 oktober 2006 |
 Het is er dan toch van gekomen. Daan, Dirk, Wijbrand, Martin,
Richard, Bob, Willem van S en gastrijder Rene Blokzijl, zijn
om 09.00uur vanaf het kerkplein in Oostzaan vertrokken naar
Bergen en parkeren de auto's bij Duinvermaak. Wij gaan weer
eens Mountainbiken in Schoorl. Via het fietspad langs de
skibaan vertrekken wij naar de startplaats 'De Nok'. Het is
aardig druk op het parcours. De singletrack ligt er (te) mooi
bij. Het is erg droog en er zijn weinig echte kuilen en
bulten. Desondanks wordt de Bluetrain getroffen door pech. Na
een kwartiertje stapt Daan van zijn fiets en staat beteuterd
om zich heen te kijken. Wat blijkt, zijn achtervork is ter
hoogte van de derailleur volledig afgebroken (zie foto). Voor
Daan zit er niets anders op dan terug te wandelen. 
De groep rijdt door en Daan verlaat het pad in de richting
van de verharde weg. De keuze wordt gemaakt om een stuk over
het strand te rijden naar de slufter. Het strand blijkt erg
zwaar. De smalle profielbandjes zakken gemakkelijk weg in het
sompige strand en na uiteindelijk nog een stukje gewandeld te
hebben komen we weer in het bos op de juiste route terecht.
Gekomen bij de startplaats rijden we nog één
maal de Schoorlse Nok op en na de afdaling houden wij het
voor gezien. Een aantal van ons wil op tijd thuis komen en
natuurlijk moet er nog koffie en appeltaart genuttigd worden,
uiteraard deze keer op kosten van Dirk. Om nog even stil te
staan bij het feit dat zijn gezinnetje deze week is
uitgebreid met een gezonde dochter.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 22 oktober 2006 |
Vorige week is de wens uitgesproken om weer eens naar Schoorl
te gaan. Een aantal Blauweprutfietsers had al aangegeven deze
dag niet te zullen fietsen. Moeten werken, verbouwen en
allerlei andere smoezen kwamen aan de orde. Uiteindelijk zijn
4 man toch maar het Twiske in gegaan. Onder leiding van
dr. Bob reden; Willem van S, Piet en Richard hun rondje door
het Twiske. 32 kilometer werd afgelegd in exact 2 uur.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 15 oktober 2006 |
Het is 09.30uur, trefpunt ingang Twiske aan het Luyendijkje
bij de Molen. Het groepje Bluetrain mountain- bikers bestaat
deze keer uit Bob, Dirk, Martin, Willem v S, Gerard en Hans D.
Bij aanvang wordt de bekende route gevolgd.
De één na de ander
neemt het voortouw en sleept het groepje in een behoorlijk
tempo door het rustige natuurgebied. Het lange gras is nat en
dat trapt zwaar. Eenmaal de noordkant gerond te hebben komt
het voorstel om in het paviljoen een bakkie te doen. Bob is
duidelijk geen voorstander maar bij aankomst zit hij al
eerste aan tafel. Na een bakkie koffie met appelpunt gaan wij
nog voor een mooie afsluiting, waarbij Bob ons uiteindelijk
ter hoogte van de 'Blauwepoort' het rietland in stuurd. De
één na de ander rolt van zijn fiets en Dirk
blijft nog net op de rand van een sloot liggen. Al met al
weer en mooie ervaring en voldaan en vermoeid gaat iedereen
zijn weg naar huis.
Giant.
Naar boven
|
|
|
| Zondag 8 oktober 2006 |
 Het is zo ver. De eerste BTBC-ATB training van 2007 is in Het
TWISKE. Een groep bestaande uit Daan, Bob, Hans D & zn, Dirk,
Richard, Henk, Martin, Willem v S, Willem V en een vriendje
van Tim hebben zich verzameld bij de Twiskemolen. het
is 10.00uur en direct gaat het in rap tempo naar de Zanddijk.  dr. Bob geeft het hoge tempo aan en kijkt, zo als gewoonlijk,
niet achterom. Eerst een paar keer de zanddijk op en wat
crossen door het bos. Vervolgens slingeren we wat over de
paden richting het Uilenbos, om vervolgens in de
noord–westhoek van de polder wat over de eilandjes te
crossen. Hier rijdt Daan op kop en scheurt in volle vaart
door een plas, die achteraf meer dan een halve meter diep
bleek te zijn. Met een fantastische koprol stapt hij voorover
van zijn fiets om vervolgens op zijn rug in de bagger te
terecht te komen.
Hij blijft nog even liggen om vanuit deze
positie zijn ervaringen met de rest te kunnen delen en voorts
gaat het verder. Na een anderhalfuur getrapt te hebben en een
afstand van zo'n 30 kilometers door het Twiske te hebben
afgelegd vinden wij het welletjes. Groeten elkaar en ieder
gaat huiswaarts.
Giant.
Naar boven
|
|
|
|
|
|
|
